علم ائمه اطهار (ع) و چیرگی آنان به امور دنیوی و اخروی بی شک یکی از الطاف خداوند در حق این بزرگوران بوده است، به نحوی که گاه به واسطه این دانش و آگاهی موجب حیرت همراهان و گاه دشمنان خویش را فراهم می آوردند.

 در این باره روایت شده است روزی امیر مومنان علی (ع) در «رحبه» بود مردی برخاست و گفت: من از رعیت و اهل شهرهای شما هستم.

حضرت علی (ع) فرمودند: تو از رعیت من و از اهالی شهرهای من نیستی، درواقع پادشاه روم تو را به سوی معاویه فرستاده تا پرسش­هایی از او بنمایی؛ ولی معاویه از پاسخ آن­ها ناتوان بوده و تو را به سوی من فرستاده است.

آن مرد گفت: راست فرمودی ای امیر مؤمنان! معاویه مرا مخفیانه فرستاده؛ ولی شما از آن آگاه شدید، در صورتی که جز خدا از این راز آگاه نبود.

امیرمؤمنان علی (ع) فرمودند: از هر کدام از این دو فرزندم که می­خواهی مشکلت را بپرس!

آن مرد گفت: از این آقازاده­ای که دارای موهای زیبا و زیاد است می­پرسم و منظورش امام حسن (ع) بود.

در این هنگام امام حسن (ع) متوجه آن مرد شده و فرمودند:

تو آمده­ای تا بپرسی:

1- میان حق و باطل چه­قدر فاصله است؟

2- مسافت میان آسمان و زمین چه­قدر است؟

3- فاصله بین مشرق و مغرب زمین چه­قدر است؟

4- قوس و قزح چیست؟

5- آن ده چیزی که برخی از دیگر سخت­تر است، کدام­اند؟

آن مرد گفت: آری (چنین است).

پس امام حسن (ع) فرمودند: 1- میان حق و باطل به اندازه­ی چهار انگشت فاصله است؛ چرا که هر چیزی را که با چشمت ببینی حق است و آن­چه با گوش خود بشنوی در (مواقع زیادی) باطل است.

2- فاصله میان آسمان و زمین به اندازه­ی نفرین شخص ستم­دیده است و آن مقدار که چشم می­نگرد.

3- مسافت میان مشرق و مغرب زمین، یک روز راه آفتاب است.

4- قُزَح، اسم شیطان است و آن قوس خدایی است و همان علامت فراوانی (نعمت ­ها) و امان از برای ساکنان زمین از غرق شدن است.

5- و آن ده چیزی که برخی از برخی دیگر سخت­ترند چنین است:

سخت­ترین چیزی که خداوند آفریده سنگ است، سخت­تر از آن، آهن که- به وسیله­ی آن سنگ بریده می­شود- و شدیدتر از آن، آتش است که آهن را ذوب می­نماید و سخت­تر از آتش، آب است که آن را خاموش می­کند و شدیدتر از آب، ابر است که آب را حمل می­کند، و شدیدتر از ابر، باد است که ابر را پراکنده و حمل می­کند و شدیدتر از باد، فرشته­ای است که آن را رد می­کند و شدیدتر از آن فرشته، ملک­الموت است که آن فرشته را می­میراند و شدیدتر از ملک­الموت، مرگ است که ملک­الموت را می­میراند و شدیدتر از آن فرمان خداست که مرگ را دفع می­نماید.

منابع:

1-علامه مجلسی، بحارالانوار، ج43: 325.

2-قاضی زاهدی، پرسش های مردم و پاسخ های امام حسن و امام حسین (ع): 81، 85.

منبع:قدس