بخشنامه لزوم شرکت رئیسان ادارات در تمام مجالس خصوصی و عمومی همراه با خانم‌های «بی‌چادر» خود!

دوران پهلوی اول و دوم ر از سیاه‌ترین دوران‌ها در تاریخ ایران است. در فاصله روی کار آمدن رضاخان تا سقوط محمدرضاشاه در بهمن ۱۳۵۷ بسیاری از سیاست گذاری‌ها و قوانین برخلاف موازین شرعی و اسلامی اتفاق می‌افتاد.   در این میان قانون کشف حجاب یکی از منفور‌ترین و البته مشهور‌ترین این قوانین است که به دستور رضاخان به تصویب رسید. اسناد به دست آمده از سال‌های بعد از دی ماه ۱۳۰۷ که قانون متحدالشکل نمودن البسه به اجرا درآمد، نشان از مخالفت مردم با کشف حجاب و اصرار حکومت به برداشتن حجاب از سر زنان و گذاشتن کلاه بر سر مردان دارد! اقدامات رضاخان در این جهت، واکنش و مخالفت‌های مردمی را به رهبری روحانیت باعث شد که از مهم‌ترین آن‌ها، می‌توان به سرکوب قیام مسجد گوهرشاد و کشتار مردم مظلوم مشهد که در اعتراض به رواج بی‌بندباری هدایت شده تجمع کرده بودند، اشاره کرد. دامنه اقدامات ضد ملی و ضد دینی رضاخان تا به حدی وسیع بود که حتی در شخصی‌ترین شئون زندگی کارکنان دولت هم پیش می‌رفت. به عنوان نمونه بخشنامه‌هایی صادر می‌شد که طی آن روند منتظر خدمت کردن کارکنان مالیه در صورت بر نداشتن چادر خانم‌هایشان شرح داده می‌شد و بدین سان اجباری وسیع برای بی‌بندباری و اساس حجاب زدایی در جامعه ایرانی آغاز شد.