تا پایان سلطنت محمدعلی شاه، مجالس تعزیه، معمولاً در روزهای ماه محرم و صفر در تهران اجرا می‌شد، ولی در دوران احمدشاه در ساختمان تکیه آقا در حصار بوعلی شیران (جنوب نیاوران) به دستور کامران میرزا نایب السلطنه، تعزیه خاص ماه رمضان اجرا می‌شد آنهم بعدازظهرها تا پیش از افطار در مقابل احمدشاه و خانواده سلطنتی

پیشه وران تهران قدیم در ماه رمضان، غیراز بقال، قصاب و نانوا عموماً تعطیل می‌شدند، زیرا بیشتر مردم به دلیل شب زنده داری تا ظهر روز بعد خواب بودند.در کنار نیایشهای روزهای ماه رمضان، تفریحاتی نیز برای روزه داران معمول بود که از آن جمله معرکه گیری


درویش‌ها و مارگیرها در فضای باز مساجد معروف تهران مثل مسجد سپهسالار، مسجدشاه و مسجد جامع بازار و سرقبر آقا دیدنی بود.


در داخل شبستان مساجد محلات پس از برپایی نماز همگانی ظهر و عصر، برنامه وعظ و تبلیغ آغاز می‌شد. تا پیش از مشروطه، سخنوران بیشتر در باره مسائل دینی سخنرانی می‌کردند. بعدها برای نخستین بار، سیدجمال الدین اصفهانی (پدر محمدعلی جمال زاده از نویسندگان معروف) در ماه رمضان مسائل سیاسی را نیز در منبر مطرح می‌کرد.


در دوران پهلوی دوم نیز سخنران معروف، فلسفی در سال‌های پیش از کودتای ۲۸ مرداد سال ۳۲، ظهرها پس از نماز همگانی در مسجد سلطانی سخنرانی می‌کرد که به طور زنده از رادیو تهران پخش می‌شد. پس از کودتا، برنامه سخنرانی او به مسجد آقاسیدعزیزالله بازار منتقل شد که تا پایان دهه چهل ادامه داشت.
در آن دوران، دو سه مجلس سخنرانی بسیار پرجمعیت در تهران برگزار می‌شد. منبر آقای فلسفی پس از نماز آیت‌الله العظمی خوانساری در مسجد آقاسیدعزیزالله. و مجلس دیگر، سخنرانی آیت الله مکارم شیرازی بود که ظهرها در مسجد ارگ برگزار می‌شد. همچنین مرحوم حسینعلی راشد (خطیب و استاد دانشگاه) در مسجدبازار یا مراکز دیگر سخنرانی می‌کرد.‏


در زمان ناصرالدین شاه پس از بنای مسجد سپهسالار از آقای شیخ ملا محمدعلی معروف به حاج آخوند رستم آبادی خواسته شد که در روزهای ماه مبارک رمضان در این مسجد نماز همگانی بر پا شود و ایشان هم این دعوت را پذیرفت.‏