اول محرم سال شصت و یک، امام حسین (ع) و یارانش وارد منزل قصر بنی مقاتل در مسیر کربلا شدند و با عده‌ای برای یاری طلبیدن شور کردند

روز اول محرم سال شصت و یکم هجری قمری امام حسین (ع) و یارانش وارد منزل قصر بنی مقاتل در مسیر کربلا شدند، از عمرو بن مشرقی روایت شده که گفت در این منزل خدمت امام رسیده و امام از ایشان پرسیده است که آیا به یاری من می‌آیید یا خیر و او هم پاسخ داد که مردی با چند سر عائله است و مال بسیاری از مردم نزد اوست بنابراین نمی‌خواهم خیانت در امانت کنم.

امام هم به او گفته که از این اینجا بروید که هر کس صدایش را بشنود و به یاریش نیابد او در آتش خواهد بود.

عقبة بن سمعان نیز گفته که اواخر شب امام (ع) دستور داد تا از قصر بنی مقاتل آب برداشته و کوچ کنند و زمانی که حرکت کردند امام قدری خوابید و قدری رکاب زد و مدام «انا لله و انا الیه راجعون» را چند بار تکرار کرد. علی بن الحسین (ع) به پدر گفت که ای پدر، جانم فدایت علت این حمد و آیه استرجاع چیست؟

امام هم پاسخ داد قدری که بخواب رفتم شخصی را سوار بر اسب دیدم که به من گفت این قوم سیر می‌کنند و اجل هم به سوی آنها در حرکت است دانستم که خبر مرگ ماست که به سوی ما می‌آید. در اینجا امام فرمود که سوگند که ما برحقیم.

زمانی که سپیده صبح دمید امام پیاده شد و نماز خواند و با یاران به حرکت در آمد، حر می‌خواست امام را به سمت کوفه حرکت دهد اما امام امتناع کرد تا به نینوی رسیدند همانگاه سواری از کوفه آمد که مکتوبی به دست حر داد بی آنکه به امام سلامی کرده باشد و این مکتوب از سوی عبیدالله بن زیاد بود.

این نامه را حر نزد امام برد درحالیکه در آن نوشته شده بود کار را بر حسین (ع) تنگ گیر و او را در بیانان بی آب و علف فرود بیاور تا قاصد خبر این اجرای فرمان را نزد من بیاورد و حتی اجازه ندادند که امام به شفیه یا غاضریات یا نینوی برسد تا اینکه قدری جلوتر رفتند و به سرزمین کربلا رسیدند.

منبع: فارس