اگر بنا باشد در تمام شئون زندگی خویش از خانواده، بازار، خیابان و ادارات، احکام دین را زیر پا بگذاریم و در عین حال آه و ناله و فغان تحت عنوان عزاداران حسینی سر بدهیم، آیا با این روش به خونخواهی حسین(ع) از یزیدیان برخاسته‌ایم؟!

  آیت‌الله سیدمحمد ضیاءآبادی از اساتید برجسته اخلاق در شهر تهران است. در ادامه پای سخنان این مفسر قرآن کریم می‌نشینیم:

خدا حفظ دین و قرآن خود را هم به‌وسیله شما که از علل و اسباب عادی هستید تحقق می‌بخشد! البته آن کس که خون‌خواه اصلی حسین(ع) است و خدا به‌وسیله او خون‌بهای حسین را (که دین و قرآن است) از دست قاتلان او (که در هر زمان هستند) خواهد گرفت؛ او نهمین فرزند حسین است، ولی ما هم که خود را حسینی می‌نامیم و ادعای محبت او را داریم؛ باید بدانیم: هر محبی به خون‌خواهی محبوب کشته‌شده‌اش برمی‌خیزد تا خون‌بهای او را از قاتلش بگیرد. این را هم می‌دانیم که قاتلان حسین تنها یزیدیان هزار و چهارصد سال قبل نیستند که مردند و پوسیدند و ارواح پلیدشان در قعر جهنم برزخی، معذب است. قاتلان حقیقی حسین دشمنان دین و قرآن خدا هستند که در هر زمانی فراوانند.

اینک بر ما مدعیان حب حسین است که به خون‌خواهی محبوب خود برخیزیم و خون‌بهای او را که دین و قرآن خداست از یزیدیان زمان بگیریم و چه خوب است که از خود شروع کنیم و در وضع و حال و کار خود بنگریم که مبادا با زیر پا نهادن احکام دین خدا در جرگه قاتلان حسین(ع) قرار گرفته باشیم و در لفافه اشک و آه بر حسین(ع) اقدام به قتل حسین کرده باشیم! زیرا او تمام درد جان‌فرسایش این بود که:

«أَلَا تَرَوْنَ أَنَّ الْحَقَّ لَایُعْمَلُ بِهِ، وَأَنَّ الْبَاطِلَ لَایُتَنَاهَی‌ عَنْهُ»؛ «آیا نمی‌بینید که به حق عمل نمی‌شود و از باطل خودداری نمی‌شود»؟!

تنها بر سر و سینه زدن و اشک ریختن که درد او را درمان نمی‌کند. در کتب اخلاقی ما فرموده‌اند:

«لیس الخائف من یبکی و یمسح عینیه بل الخائف من یترک ما یخاف آن یعاقب علیه»؛

آدم خداترس آن نیست که می‌گرید و اشک چشم خود را پاک می‌کند! خداترس کسی است که هر کاری را که از عقاب آن می‌ترسد ترک کند.

عزادار حسین(ع) نیز آن نیست که تنها آه و ناله و فغان سر بدهد و اشک بریزد، البته این ناله سر دادن‌ها و اشک ریختن‌ها بسیار خوب و لازم است و برای احیا و زنده نگه داشتن نام مقدس حسین عزیز(ع) و نهضت عاشورای حسینی از وظایف حتمی امت اسلامی است، ولی باید توجه داشت که تمام اینها مقدمه برای احیای دین و احکام آسمانی خداست که یزیدیان هر زمان می‌خواهند آن را از بین ببرند. حال اگر بنا باشد ما خودمان در تمام شئون زندگی خویش از خانواده و بازار و خیابان و ادارات و کارگاه‌ها و آموزشگاه‌ها احکام دین را زیر پا بگذاریم و در عین حال آه و ناله و افغان تحت عنوان عزاداران حسینی سر بدهیم، آیا با این روش به خونخواهی حسین از یزیدیان برخاسته‌ایم و خون‌بهای او را از آنان گرفته‌ایم؟! یا (العیاذبالله) در زمره «وَ آخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلى ذلِکَ»؛ قرار گرفته‌ایم؟!