مؤمن، مؤمن نباشد تا آنگاه که سه ویژگى در او باشد: سنّتى از پروردگارش و سنّتى از پیامبرش و سنّتى از امامش

سیره رضوی در گفتار و رفتار سرشار است از آموزه هایی که برای همه اعصار و هم بشریت فارغ از زمان و مکان کاربرد دارد از این رو گوشه ای سا سخنان حکمت آمیز ایشان مرور می شود. امام رضا درباره ویژگی های مومن می فرمایند: «مؤمن، مؤمن نباشد تا آنگاه که سه ویژگى در او باشد: سنّتى از پروردگارش و سنّتى از پیامبرش و سنّتى از امامش. امّا سنت از پروردگارش رازدارى است و امّا سنّت از پیامبرش نرم رفتارى با مردم و امّا سنت از امامش شکیب‏ورزى در تنگنایى و تهیدستى است.»

ایشان همچنین می فرمایند: «بر دارنده نعمت واجب است که بر خانواده نانخورش گشایش دهد.»

و از حضرت ثامن الحجج (ع) است که: «سکوت درى از درهاى حکمت است. همانا سکوت مهرآور است؛ چرا که بر هر نیکى رهنماست.»

از امام رضا (ع) درباره فرومایگى پرسیده شد. امام (ع) فرمودند: «هر کس که چیزى داشته باشد که از خدا بازش دارد.»

و نیز می فرمایند: «بى شک خداوند بگو و مگو و تباه کردن دارایى و خواهش بسیار را دشمن مى‏ دارد.»

همچنین آمده که از امام رضا (ع) در باره بهترین بندگان پرسیده شد. حضرت ثامن الحجج (ع) فرمودند: «کسانى که چون نیکى کنند شادمان گردند و آن هنگام که بدى کنند از خدا آمرزش جویند و آنگاه که به آنان چیزى بخشیده شود سپاس‏گزار باشند و چون دچار [بلایى‏] شوند صبر پیشه دارند و آنگاه که خشم گیرند گذشت کنند.»

علاوه بر این از امام رئوف (ع) است که: «خرد مرد مسلمان کامل نشود تا آنگاه که ده ویژگى در او باشد: به نیکى او امید رود و از بدى او آسودگى باشد و نیکى اندک دیگرى را بسیار شمارد و نیکى بسیار خویش را ناچیز داند، از نیاز خواهى [دیگران‏] از او دلگیر نمى‏ شود و از علم‏جویى در طول عمرش دلخسته نمى‏ شود و تهیدستى در راه خدا را بیشتر از توانگرى دوست مى‏ دارد و خوارى در راه خدا را از بزرگمندى در نزد دشمن خدا خوشتر دارد. و گمنامى براى او رغبت انگیزتر از بلندآوازگى است.»

 سپس امام (ع) فرمودند: «دهمى و چه دهمى؟» از امام (ع) پرسیده شد: آن چیست؟ حضرت رضا (ع) فرمودند: «کسى را نبیند مگر آن که گوید: او از من بهتر و پارساتر است، به راستى جز این نباشد که مردم دو گونه‏ اند: مردى بهتر و پارساتر از او و مردى بدتر و فرومایه ‏تر از او. پس آن هنگام که بدتر و فرومایه ‏تر از خویش را ببیند بگوید: شاید نیکى و خوبى او در درون و باطن اوست و این نیک باطنى برایش بهتر است و نیکى من آشکار است و نیک ظاهرى براى من بدتر است و چون بهتر و پارساتر از خویش را ببیند در برابرش فروتنى کند تا همپاى او گردد؛ پس چنانچه این گونه کند بى‏گمان بزرگمندى‏اش فراز گیرد و نیکى‏اش پاکیزه شود و یاد او نیک گردد و سرور مردم دوران خویش باشد.»

از امام رضا (ع) درباره اندازه توکل پرسیدند. امام (ع) فرمودند: «از کسى جز خداوند بیمناک نباشد.»

على بن شعیب گفت: به محضر امام رضا (ع) رسیدم امام (ع) به من فرمودند: «اى على، زندگى چه کسى نیکوتر است؟» عرض کردم: اى سرورم! شما از من داناتر به آن هستید. ایشان فرمودند: «اى على، آن کس که زندگى دیگرى را در کنار زندگى خویش خوش بدارد.»

برگرفته از تحف العقول

منبع: قدس آنلاین