حسین سلیمانی محافظ شخصی امام خمینی(ره) گفت: از جمله منزلى که حضرت امام در آن اسکان داشتند، معمولى و بسیار کوچک بود و چسبیده به آن هم منزل دیگرى متعلّق به آقاى جمارانى قرار داشت.

امام در ابتدا در «دربند» و در یک ساختمان سه، چهار طبقه اقامت داشتند. آقاى جمارانى مى‌گفتند: «چون بنده با حاج احمدآقا از قبل آشنایى داشتم، خدمت حضرت امام رسیدم و مطرح شد که جایى که ایشان تشریف دارند، براى ملاقات‌ها و مواردى از این دست، جاى مناسبى نیست و قدرى مشکل‌ساز است؛ چون فضاى کافى براى ملاقات‌ها وجود ندارد.بنده گفتم که منزلى در جماران دارم و حسینیّه‌اى هم دارد که مى‌توانیم کلا در اختیار شما بگذاریم.» ظاهرآ حاج احمد آقا آمدند و منزل را دیدند و آن را مناسب تشخیص دادند. خانه‌هاى مجاورِ آنجا نیز متعلّق به اقوام آقاى جمارانى
بود و بعد از آن هم محوّطه‌ى بازى بود. به هر تقدیر وقتى این مسئله به امام پیشنهاد شد، ایشان پذیرفتند.
جماران در واقع دهکده‌اى قدیمى در شهر تهران است. منطقه‌ «دربند» یک منطقه‌ مرفّه‌نشین بود؛ ولى ساکنان جماران، همان
مردمان اصیل آن ناحیه هستند.

خانه‌هاى آنجا معمولى و دیوارهایش با خشت و گل ساخته شده است. از جمله منزلى که حضرت امام در آن اسکان داشتند، معمولى و بسیار کوچک بود و چسبیده به آن هم منزل دیگرى متعلّق به آقاى جمارانى قرار داشت.
منازل اطراف را هم براى اقوام حضرت امام و از جمله مرحوم احمدآقا در نظر گرفتند و منزلى را هم به دفتر امام اختصاص دادند.
از نظر امنیّتى، تمام منطقه، زیر نظر نیروهاى حفاظتى بود و ورود و خروج به آن قسمت، ممنوع بود. در بالاى کوه هم پست نگهبانى مستقر کرده بودند. از نظر پوشش هوایى هم نیروى هوایى دستگاه‌هاى مجهّز ضدّ هوایى مستقر کرده بود.
وقتى امام در جماران مستقر شدند، در همان روزهاى نخست ابراز تمایل کردند که به منزل شهداى منطقه‌ جماران و نیز حصارک
بروند و با خانواده‌هاى شهداى آن ناحیه دیدار کنند. ظاهرآ ایشان وقتى به جماران وارد شدند، تا زمان ارتحالشان از آن قسمت خارج نشدند؛ جز براى همان دیدار از خانواده‌هاى شهداى منطقه

منبع: مرکز اسناد انقلاب اسلامی