در دهه های نخستین اختراع دوربین عکاسی و پیدایش فن عکاسی ناآگاهی عمومی درباره این پدیده جدید یکی از جنجالی‌ترین روش های عکاسی در تاریخ این هنر را رقم زد.

عکاسی از ارواح در دهه 1860 برای چندین سال ذهن مردم امریکا را به خود مشغول کرد. در آتلیه‌های عکاسی ارواح در حالی که ظاهرا فقط یک دوربین و عکاس حضور داشتند عکس هایی گرفته می شد که همه را به حیرت وا می‌داشت؛ حضور یک روح سرگردان کنار سوژه عکس.  آن روزها اگرچه محققان و عکاسان بسیاری نسبت به این پدیده با دیده تردید نگاه می کردند و معتقد بودند این عکاس است که با خلق تصاویر مجعول بیننده را فریب می‌دهد اما دهه ها گذشت تا راز این عکس ها برملاشد.   از «ویلیام موملر» به عنوان اولین عکاسی نام می برند که احتمالا به شکل تصادفی اولین عکس ارواح را ظاهر کرد. او که پیشتر به عنوان یک قلم‌زن و حکاک در جواهری کار می کرد در اوقات فراغت به آتلیه‌ای به نام واشنگتن می رفت تا عکاسی کند؛ جایی که او ادعا کرد اولین عکس از یک روح را گرفته است.   به ادعای او روح دخترعمه‌اش که 12 سال قبل از دنیا رفته بود در لحظه ظهور یک عکس در آن ظاهر شده است. او حتی مدعی شد وقتی جلوی دوربین نشسته دستش شروع به لرزیدن کرده است. ادعای موملر به سرعت او را به شهرت رساند و مشتریان آتلیه‌اش را چندین برابر کرد.   ثروتی که این عکاس با ابتکار خود به دست آورد عکاسان دیگر را نیز به این فکر انداخت که سر از راز او درآورند و مشتریان خود را بیشتر کنند و رفته رفته عکاسی از ارواح به یک فرم عکاسی بدل شد.   اما رازی که موملر و دیگر عکاسان کشف کردند چندان پیچیده نبود واقعیت آن است که در آن زمان که عکس ها بر روی صفحات شیشه ای ظاهر می شد عکاس ابتدا تصویر دلخواه خود را روی شیشه می انداخت و سپس همان شیشه را برای ظهور عکس مشتری به کار می‌برد.   در میان عکاسان ارواح جز موملر یک عکاس دیگر نیز وجود داشت که در سال 1900 با عکاسی خلاقانه از ارواح به شهرت رسید. او "ویلیام هوپ" نام داشت که مدعی شد در آتلیه خود بیش از 2500 عکس از ارواح انداخته است. عکس های او که تعدادی از آنها را در زیر می بینید اوج پیشرفت این سبک عکاسی در ابتدای تاریخ این هنر بوده است.           منبع: فرادید