مصدق که از شر مجلس سنا خلاص شده بود حالا مجلس شورای ملی را هدف گرفته بود. در قدم اول همه ی نمایندگان جبهه ی ملی از مجلس استعفا دادند تا مجلس شورای ملی رسمیت نداشته باشد.

جوان و تاریخ- اخبار تاریخی



مصدق اگرچه امروز به عنوان نماد اخلاق دموکراتیک در ایران مشهور شده است. اما رفتارهای غیر مستبدانه ای  از خود بروز داده است که قطعا در هیچ دموکراسی قابل پذیرش نیست. انحلال پارلمان قطعا مهمترین مثال در این زمینه است. بخصوص آنکه انتخابات برای انحلال مجلس برخلاف قانون اساسی بود و برگزاری این انتخابات نیز به شکلی علنی- و نه مخفی- برگزار شده بود. گویی مصدق در پی آن بود که مردم را به تعارف بیاندازد تا به او رای دهند:

«او که از شر مجلس سنا خلاص شده بود حالا مجلس شورای ملی را هدف گرفته بود. در قدم اول همه ی نمایندگان جبهه ی ملی از مجلس استعفا دادند تا مجلس شورای ملی رسمیت نداشته باشد. سپس با صدور حکمی در مرداد 1332 دستور داد همه پرسی در سراسر کشور برگزار شود تا مردم بگویند این مجلس باید به کار خود ادامه دهد یا منحل شود. رأی گیری مخفی نبود و به شدت مراقبت می شد و افرادی که هر نشانه ی ضد دولتی داشتند تهدید می شدند و با آنها بر خورد می شد. عواقب این نوع رفتار به وضوح در نتایج آرا مشهود بود. بیش از دو میلیون تن به انحلال و کم تر از 1200 نفر به بازگشایی مجلس رأی داده بودند.»1

1-کرومیت روزولت، کودتا، تهران، نشر ثالث، 1394، ص 186-187