او می بایست به فراتر از اصلاحات می اندیشید. انقلابیگری در آن برهه زمانی به معنی تلاش برای پایان بخشیدن به عمر سلطنت در ایران بود...

محمد مصدق با همه داعیه اش برای حرکت دادن ایران به سمت یک جامعه دموکراتیک، هرگز پا را به عرصه عمل ننهاد. حرکت ایران به سمت دموکراسی، نیازمند یک حرکت انقلابی بود؛ او می بایست به فراتر از اصلاحات می اندیشید. انقلابیگری در آن برهه زمانی به معنی تلاش برای پایان بخشیدن به عمر سلطنت در ایران بود. اتفاقی که با نوع کنش ورزی مصدق هرگز اتفاق نیفتاد. تصمیمی که برخی آن را بزرگترین اشتباه مصدق لقب داده اند:

مرحوم دکتر فریدون کشاورز هم نظر با دکتر سنجابی عدم اعتقاد دکتر مصدق به کار حزبی را اشتباه و عامل سقوط او می داند: «دکتر مصدق البته کار بسیار مهمی کرد ولی اشتباه عمل کرد. یکی از اشتباهات دکتر مصدق این بود که او حزب تشکیل نداد... یکی دیگر از اشتباهاتش این بود که پشت قرآن قسم خورد و امضا کرد که من با سلطنت مخالفت ندارم و این باعث شد که سلطنت هر کاری با او کرد او مجبور شد صدایش درنیاید». 



منبع: ابراهیم یزدی، شصت سال صبوری و شکوری، جلد اول، تهران، نشر کویر، 1394، ص 197 .