پیدایش و گسترش اعتیاد در ایران جزو شگردهایی است که بدست استعمار انگلیس و از سوی «برادران شرلی» در دوره ی صفویه رواج داده شد. اما در دوران قاجار، از زمان ناصرالدین شاه در اطراف دارالخلافه در تهران، زمین‌های زیادی به کشت خشخاش اختصاص یافت و سطح کشت آن به اندازه ای زیاد شد که صرفنظر از کفاف مصرف داخلی‌،سالیانه مقادیر زیادی تریاک به مستعمرات انگلیس صادر می‌گردید.

تریاک یک پادزهر دارویی است که از هزاران سال پیش کاربرد دارویی داشته و امروزه نیز یکی از بهترین مواد دارویی در پزشکی بشمار می آید . اما بهره ی نابجا و نابودکننده از این پادزهر سبب شد تا نام این ماده ی دارویی تبدیل به نامی شوم و بیمناک شود و هر کجا نام آن می آید آدمی در اندیشه های هولناکی فرو می رود .اعتیاد برآیند استفاده ی نامناسب و تخریبی از تریاک است . پیدایش و گسترش اعتیاد در ایران جزو شگردهایی است که بدست استعمار انگلیس و از سوی «برادران شرلی» در دوره ی صفویه رواج داده شد. اما در دوران قاجار، از زمان ناصرالدین شاه در اطراف دارالخلافه در تهران، زمین‌های زیادی به کشت خشخاش اختصاص یافت و سطح کشت آن به اندازه ای زیاد شد که صرفنظر از کفاف مصرف داخلی‌،سالیانه مقادیر زیادی تریاک به مستعمرات انگلیس صادر می‌گردید. دولت انگلیس برای معتاد نمودن ایرانیان و گسترش اعتیاد در ایران، در آغاز مزدوران خود را فرمان داد که با تبلیغ تریاک و اینکه درمان همه ی دردهاست، مردم ایران را که در آن زمان از روی تهی دستی و کمبود پزشک از بیماریها رنج می‌بردند، به این ماده مخدر معتاد نمودند. دیری نپایید که تریاک به عنوان یک داروی خانگی جای خود را در میان ایرانیان باز کرد و پس از مدتی دولت انگلیس اعلام کرد که سوخته‌ی تریاک را با قیمت مناسب از افرادی که از این ماده استفاده می‌کنند می‌خرد.


( شگرد روباه پیر آن بود که مطمئن شود مردمان تریاک را مصرف می کنند ، زیرا سوخته ماده ای است که پس از مصرف تریاک در وافور جمع می شود و پس مانده ی تریاک است ) بدین ترتیب شمار زیادی از مردمان به منظور کسب درآمد، تریاک را که به مقدار فراوان و به قیمت ارزان در دسترس بود می‌خریدند و پس از کشیدن، سوخته ی آن را به بهای چند برابر می‌فروختند. به گونه ای که این شیوه جزو کارهای روزانه ی برخی کسان شده بود. اما هنگامی که دریافتند،‌ شمار زیادی گرفتار اعتیاد شده‌اند،این داد و ستد را متوقف کردند. دید حکومت نسبت به تریاک به عنوان یک منبع درآمد بود و به زیانها و سرانجام آن در اعتیاد و مانگاری (استمرار) آن در دوره‌های پسین توجه‌ای نمی‌کرد تا جایی که روز به روز به شمار معتادان افزوده می‌شد. در سال 1314 خورشیدی شمار معتادان به رقمی حدود 5/1 میلیون تن(فرد) و نزدیک به 7 درصد همه ی ایرانیان رسید شوربختانه در زمان رضاشاه از سوی اداره ی دارایی تریاک را به روستاهای ایران می بردند و در دسترس روستاییان می گذاشتند و سوخته ی آن را نیز از آنان می خریدند ! این روند تا جایی پیش رفت که حکومت ایران ، همراه با استعمار انگلیس به نابودی سرمایه های ملی کشور که جوانان بودند ادامه داد و امروز نیز پس از گذشت سالیان بسیار ، همچنان شمار فروانی از ایرانیان با اعتیاد دست و پنجه نرم می کنند...



 کارت دریافت سهمیه ی تریاک در دوران پهلوی