در ایران امروز استعمال قلیان و سیگار یک امر رایج محسوب می شود. اما نکته جالب این است که این دخانیات بسیار پیشتر از این و از دوره و عصرهای پیشین در ایران رواج یافته بودند. نوع واکنش ایرانیان به این پدیده و سوالات شرعی آنان در رابطه با مصرف دخانیات و به طور خاص قلیان و چوپق و چگونگی گسترش هر یک از این دو خود داستان جالبی است که باعث می شود تا امروز علاوه بر اینکه همه مردم، برخلاف گذشته از عوارض استعمال دود مطلعند، باز هم بر مصرف آن اصرار بورزند.

 

کافه تاریخ- سبک زندگی

 

در ایران امروز استعمال قلیان و سیگار یک امر رایج محسوب می شود. اما نکته جالب این است که این دخانیات بسیار پیشتر از این و از دوره و عصرهای پیشین در ایران رواج یافته بودند. نوع واکنش ایرانیان به این پدیده و سوالات شرعی آنان در رابطه با مصرف دخانیات و به طور خاص قلیان و چوپق و چگونگی گسترش هر یک از این دو خود داستان جالبی است که باعث می شود تا امروز علاوه بر اینکه همه مردم، برخلاف گذشته از عوارض استعمال دود مطلعند، باز هم بر مصرف آن اصرار بورزند.



«عادت به دود کشیدن یا استعمال دخانیات هم در حدود سال 1010 و در زمان صفویه و عثمانی به ایران سرایت کرده و در ابتدا به صورت چیوق کشی بوده است. ایرانیان قلیان را ابداع کرده و رواج دادند. رفته رفته قلیان جزو اثاث اعیانیت گشت و چیق وسیله سر گرمی عامه مردم. در مورد دخانیات مسئله مهمی که مدتها در آن زمان مطرح بود، این بود که آیا کشیدن دود حرام است یا حلال یا مباح؟ علمای اخباری به صرف اینکه این امر در زمان پیغمبر(ص) سابقه نداشته و خبری در باب حلیت آن نداریم ؛ آن را حرام می شمردند؛ ولی اصولی ها آن را حلال و مباح می دانستند و برخی از همین علما حتی آن را مبطل روزه هم نمی دانستند. بهر حال با وجود مخالفت یکی دو تن از پادشاهان صفوی و اشکال عده ای از علما، استعمال دخانیات به سرعت در ایران رواج یافت . تاورینه در این باره می نویسد: ... ایرانیان چنان به تنباکو عادت کرده اند که محال است بتوانند از آن صرف نظر کنند. اول چیزی که در سر سفره می آورند قلیان است و قهوه که عیش خود را با آن شروع می کنند.»