در میان اطرافیان ملکه آدمها متکبر و پر نخوت فراوان بودند، و به همین جهت بر کارمندان دفتر مخصوص جوی آکنده از ترس و دلهره حاکمیت داشت. در چنین وضعی هم طبعا هیچکدام جرات نمی کردند آزادانه سخن بگویند و ناگزیر به رعایت نوعی خودسانسوری بودند.

کافه تاریخ- تاریخ شفاهی

معمولا فرح را در مقابل محمدرضاشاه به عنوان شخصی دموکرات منش توصیف می کنند. جالب این است که حتی برخی از رجال خارجی، من جمله پارسونز، سفیر ایالات متحده در ایران  نیز چنین باوری در مورد فرح دارد. این در حالی است که به واقع فرح اینگونه نبود. توصیفی از وضعیت دفتر ملکه به خوبی می تواند این واقعیت را نشان دهد:



«در میان اطرافیان ملکه آدمها متکبر و پر نخوت فراوان بودند، و به همین جهت بر کارمندان دفتر مخصوص جوی آکنده از ترس و دلهره حاکمیت داشت. در چنین وضعی هم طبعا هیچکدام جرات نمی کردند آزادانه سخن بگوییم و ناگزیر به رعایت نوعی خودسانسوری بودیم. یکی از مظاهر بارز محیطهای خفقان آلود، رشد چاپلوسی و در کنارآن گسترش توطئه چینی است؛ که این هر دو پدیده نیز در میان کارمندان دفتر مخصوص بشدت رواج داشت، و دسیسه گری برای بی آبرو کردن رقیب به صورت برنامه ی عادی روزانه در آمده بود. روسای قسمتهای مختلف دفتر بی آنکه متوجه قباحت رفتار خود باشند، برای جلب اعتماد رئیس دفتر مخصوص ملکه و نزدیک شدن به او حاضر بودند دست به هر کاری بزنند و در این راه بی شرمانه با هم رقابت می کردند.»1

1-مینو صمیمی، پشت پرده تخت طاووس، ترجمه: دکتر حسین ابوترابیان، تهران، انتشارات اطلاعات، 1386، چاپ دهم، ص 200