ترس و بیم عده ای از اتومبیل تا آن حد و اندازه بود که حتی از سر و صدای موتور آن مردم می گریختند و در گوشه و کنار خیابان ها مخفی می گردیدند...

ابزارهای حمل و نقل جدید در ابتدا به زمان نیاز دارند که بتوانند خود را در انتخاب مردم جا دهند. از جمله این ابزارها نیز اتومبیل بود. بخصوص برای کشوری که حتی در آن ابزارهای حمل و نقل غیرموتوری مثل کالسکه و درشکه به دلیل خرابی جاده ها نمی توانستند به درستی مورد استفاده قرار گیرند. از این رو به زمان نیاز بود تا مردم بتوانند خود را با اتومبیل خو دهند:

«در روزهای نخستین که تازه اتومبیل و اتوبوس به طهران وارد شده بود، مردم ابتدا ترجیح دادند که با همان وسایل قدیمی که قبلا شرح داده شد رفت و آمد نمایند. علت آن هم دو چیز بود یکی ترس و وحشت از این وسیله های (صدادار) و دیگری مسئله اقتصاد و صرفه جوئی ... ترس و بیم عده ای از اتومبیل تا آن حد و اندازه بود که حتی از سر و صدای موتور آن مردم می گریختند و در گوشه و کنار خیابان ها مخفی می گردیدند و دسته ای دیگر جرئت سوار شدن بر آنها را در خود نمی دیدند و جماعتی هم آن را (مرکب شیطان) و یا مرکب با ابلیس تصور می کردند که راننده اش ایشان را به سوی دوزخ رهنمون می شود! بسیاری از مردم نیز بودند که به اصطلاح دل به دریا می زدند و سوار اتومبیل می شدند. اما جماعتی از مسافران که برای دفعه اول سوار اتوبوس می شدند دچار سرگیجه و تهوع و دل بهم خوردگی و یا با یک بار نشستن در آن برای همیشه از این کار توبه می کردند!»

منبع: ناصر نجمی، تهران در گذر زمان، تهران، انتشارات گوتنبرگ، 1377، ص 178 – 179