سنت دفن آیین زرتشتی بر اساس آنچه در اوستا ذکر شده است در ایران باستان رواج داشته است. طبق این سنت پیروان دین زرتشتی از دوره هخامنشی تا اواخر دوره ساسانی، به روشهای مختلف مردگان خود را به خاک می سپردند.

کافه تاریخ- سبک زندگی

 

سنت دفن آیین زرتشتی بر اساس آنچه در اوستا ذکر شده است در ایران باستان رواج داشته است. طبق این سنت پیروان دین زرتشتی از دوره هخامنشی تا اواخر دوره ساسانی، به روشهای مختلف مردگان خود را به خاک می سپردند. بدیهی است که این خاکسپاری و دفن در چهارچوب اصل کلی دین زرتشت یعنی پرهیز از آلودن خاک، آب و باد صورت می گرفت.



به این منظور مردگان را در گروههای صخره ای، حفره ها، طاقچه ها یا خمره ها دفن می نمودند. بر اساس آنچه در «وندیداد» گفته شده، شیوه دفن به توان مالی افراد بستگی داشته است. اینکه اشخاص در یک گور سلطنتی همانند مقابر سلاطین هخامنشی یا در یک گور ساده دفن شوند با توجه به معیارهای شخصی افراد و همچنین اوضاع مذهبی، اجتماعی و سیاسی روزگار هخامنشی، اشکانی و ساسانی در مناطق مختلف ایران می توانست متفاوت باشد.