در دو ماه محرم و صفر تهران عزاخانه حقیقی بود. از هیچ نقطه و به هیچ بهانه صدای ساز و آواز بر نمی خاست و مجلس سروری برپا نمی شد؛ مگر سلام تحویل که در دو ماه مزبور با تمام کیفیت منعقد می گردید.

کافه تاریخ- سبک زندگی

 

عزاداری سید و سالار شهیدان همیشه در ایران جایگاهی ویژه داشت. در واقع مراسم عزاداری و تعزیه خوانی در این زمینه قدمتی طولانی دارد و بسیاری از آنچه در این ایام قبح محسوب می شود، به گذشته های قدیم باز می گردد. از آن جمله می توان به شنیدن صدای ساز و آواز اشاره کرد:



«در دو ماه محرم و صفر تهران عزاخانه حقیقی بود. از هیچ نقطه و به هیچ بهانه صدای ساز و آواز بر نمی خاست و مجلس سروری برپا نمی شد؛ مگر سلام تحویل که در دو ماه مزبور با تمام کیفیت منعقد می گردید. دست کم دویست مجلس سوگواری در نقاط مختلف شهر تشکیل می یافت و دسته های سینه زن و غیره روز و شب در حرکت بودند. پوشی فراخ بر سقف تکیه دولت افراشته و به اصطلاح تکیه را می بستند. مکان مزبور تا اواسط دوره مظفری یک طبقه بلندتر بود و طاقی از چوب داشت.»