شاه ایران از منظر اخلاقی به واقع فردی فاسد بود. در حالی که رهبران می بایست الگوی جامعه باشند، او بی اخلاقی را به منتهای درجه خود رسانده بود. به عنوان مثال در همه سفرهایش کسانی بودند که مسئول زن بارگی او بر عهده داشتند. همین مسئله دامن فساد را از شاه به رجال سیاسی و نظامی دیگر نیز می کشاند . . .

کافه تاریخ- کشکول

 

شاه ایران از منظر اخلاقی به واقع فردی فاسد بود. در حالی که رهبران می بایست الگوی جامعه باشند، او بی اخلاقی را به منتهای درجه خود رسانده بود. به عنوان مثال در همه سفرهایش کسانی بودند که مسئول زن بارگی او بر عهده داشتند. همین مسئله دامن فساد را از شاه به رجال سیاسی و نظامی دیگر نیز می کشاند؛ این مسئله باعث می شد تا کسانی که در این زمینه با شاه روابط راحت و خودمانی داشتند، امتیازات سیاسی و اقتصادی زیادی برای چپاول کشور از او بگیرند. برخی از این رجال که به واسطه زن بارگی شاه به او نزدیک شده بودند از این قرارند:

«کارشان این بود که خانم های شوهردار و دختران بخت برگشته و یا همسران و دختران کسانی را که می خواستند مقامی بگیرند برای شاه بیاورند. عده ای ماموریت داشتند که در خارج از کشور در هنگام مسافرت برای او قبلا همه چیز را آماده کنند. البته اکثرا در مسافرت ها اردشیر زاهدی و حسین دانشور و سرهنگ جهان بینی و مصطفی نامدار (سفیر شاه در اتریش) عهده دار آوردن خانم های متعدد بودند. از همه فعال تر محمود خوانساری بود که دختران دانشجوی ایرانی را می آورد. در مسافرت سوییس دولو قاجار و خانم او مامور این کار بودند. در مسافرت های داخلی آقای امیر قاسمی از ساواک و هرمز قریب و خسرو اکمل ، داماد قریب، این ماموریت را انجام می دادند. در تهران که هفته ای چهار روز این برنامه انجام می شد، کامبیز آتابای و افسانه اویسی (رام) و خانم آراسته که مستقیما با افسانه اویسی در دفتر اعلم کار می کردند و سلیمانی، عباس و حسین حاج فرجی مسوول پذیرایی بودند.»

 

منبع: علی شهبازی، محافظ شاه: خاطرات علی شهبازی، تهران، تهران، انتشارات قلم، 1377، ص 82 – 83