در قانون اساسی مشروطه مجلس، رکن رکین بود. این نهاد از اهمیت خاص و ویژه­ای برخوردار بوده و در واقع به واسطه اختیارات مهم و فوق العاده­ای که دارا بود، مهمترین مرکز تصمیم گیری محسوب می­شد. دلیل این مسئله نیز مشخص بود. قانون گذاران در پی آن بودند تا از استبداد لجام گسیخته جلوگیری کنند. اما با قدرت گیری رضاشاه همه این تلاشها به یک بار به ورطه نابودی کشیده شد . . .

کافه تاریخ- تاریخ شفاهی

 

در قانون اساسی مشروطه مجلس، رکن رکین بود. این نهاد از اهمیت خاص و ویژه­ای برخوردار بوده و در واقع به واسطه اختیارات مهم و فوق العاده­ای که دارا بود، مهمترین مرکز تصمیم گیری محسوب می­شد. دلیل این مسئله نیز مشخص بود. قانون گذاران در پی آن بودند تا از استبداد لجام گسیخته جلوگیری کنند. اما با قدرت گیری رضاشاه همه این تلاشها به یک بار به ورطه نابودی کشیده شد. مجلس و نمایندگی تشریفاتی شده بود و انتخابات با تقلب برگزار می شد. نوع حضور نمایندگان در دربار نیز در نوع خودش جالب بود:

«هفته ای یک روز، صبحهای دوشنبه، وکلای مجلس مجتمعا حق شرفیابی داشتند. همه با لباس ویزیت در دربار جمع می شدند و بعد از اینکه شاه از دفتر کار خود خارج می شد، در تالار دربار یا اگر تابستان بود در صحن حیاط یا باغ سعد آباد زیر چادری صف می کشیدند و شاه حضور به همه می رسانید و نیم ساعتی با آقایان صحبت می کرد و مرخصشان می نمود. البته اخیرا دو سه سال بود این شرفیابی وکلا تقریبا موقوف شده بود و موکول بود به اینکه هر از چند مدت احضار شان بفرمایند.»

 

منبع: محمد ارجمند، شش سال در دربار پهلوی، به کوشش: عبدالرضا مهدوی، تهران، نشر پیکان، 1385،ص 105