رضاشاه همیشه سعی می کرد طعمه های خود را غافلگیر نماید، زیرا می دانست در اینصورت از فعالیت دفاعی دشمن خود ایمن است. برای غافگیری نیز اسلوب او همین بود که در نزدیک ترین مواقع اجرای نقشه خود، نسبت به یکی از طعمه هایش به قدری او را طرف محبت و نوازش قرار می داد که سراپای او (طعمه های شاه) مملوء از احساسات پر از غرور می شد . . .

کافه تاریخ- کشکول

 

رضاشاه همیشه سعی می کرد طعمه های خود را غافلگیر نماید، زیرا می دانست در اینصورت از فعالیت دفاعی دشمن خود ایمن است. برای غافگیری نیز اسلوب او همین بود که در نزدیک ترین مواقع اجرای نقشه خود، نسبت به یکی از طعمه هایش به قدری او را طرف محبت و نوازش قرار می داد که سراپای او(طعمه های شاه) مملوء از احساسات پر از غرور شده و نمی توانسته نقشه پنهانی شاه را درک نماید. این تاکتیک در مورد سلیمان میرزا، سردار اسعد، صولت الدوله و امثال آنها به کار رفت. نصرت الدوله نیز کسانی بود که در این دام افتاد، زیرا سردا سپه پس از آنکه توانست میلسپو را از ایران براند چنان خود را نزد شاهزاده فیروز وانمود کرد که برای همیشه در قلب او جایگزین است و تمام مشکلات سلطنت را فقط انگشت گره گشای فیروز میرزا قادر است باز نماید.

 

منبع:

باقر عاقلی، نصرت الدوله فیروز، از رویای پادشاهی تا زندان شاهی، تهران، نشر نامک،1372، ص 315