در دوره پهلوی فقر در جامعه  ایران بیداد می کرد. شکاف میان دارا و ندار زیاد بود. طبقه دارای ایران محدود بودند و از این رو فساد در دستگاه حکومت نیز به فراخور مشاهده می شد و از آن جمله رشوه و رشوه گیری . . .

کافه تاریخ- تاریخ شفاهی

 

در دوره پهلوی فقر در جامعه  ایران بیداد می کرد. شکاف میان دارا و ندار زیاد بود. طبقه دارای ایران محدود بودند و از این رو فساد در دستگاه حکومت نیز به فراخور مشاهده می شد و از آن جمله رشوه و رشوه گیری:

«کار رشوه گری در دستگاه ها عمومیت دارد که با نطق های غرا که می شود انسان در حیرت است که تا چه حد از طرفین وقاحت در کار است. چه از طرف بلندگوهای دستگاه دولت چه از طرف رشوه خواران. هر کس کوچک ترین کار را با ادارات دولتی داشته باشد؛ در برابر ده تومان تمبر اسناد یا قبض چندین صد تومان باید از جیب خود داخل جیب مامورین نماید تا کاری را که دارد هر اندازه مشروع و ساده بوده باشد انجام گیرد و تعجب نیست که این همه کسر بودجه آخر سال  و این همه سیگاری بین مردم وجود داشته باشد. وضع ادارات به منزله زخم مهلکی بر پیکر نحیف این مملکت جلوه گری می کند و هر چه قوانین را بیشتر پیچ و خم می دهند راه های رشوه خواری را تشویق می نمایند.»

 

منبع: محمدولی میرزا فرمان فرماییان، از روزگار رفته حکایت، به کوشش: منصوره اتحادیه و بهمن فرمان، تهران، کتاب سیامک، 1382، ص 153