سرباز سیلاخوری منسوب به سیلاخور که نام دو ناحیه ای است در لرستان به نامهای سیلاخور علیا و سفلی. ظاهراً سربازان این مناطق، که قبل از تشکیل قشون ملی به صورت سرباز چریک و داوطلب انجام وظیفه می کردند، مردمی خودسر و و متجاوز بودند و به همین سبب آدمهای بی منطق و متجاوز و یا کودکان لجوج و خودسر را گویند . . .

سرباز سیلاخوری منسوب به سیلاخور که نام دو ناحیه ای است در لرستان به نامهای سیلاخور علیا و سفلی. ظاهراً سربازان این مناطق، که قبل از تشکیل قشون ملی به صورت سرباز چریک و داوطلب انجام وظیفه می کردند، مردمی خودسر و و متجاوز بودند و به همین سبب آدمهای بی منطق و متجاوز و یا کودکان لجوج و خودسر را گویند «مثل سرباز سیلاخوری می ماند.» این اصطلاح از زمان محمدعلی شاه قاجار به یادگار مانده است. این پادشاه برای پیشرفت کارش فوج سیلاخوری ها را به تهران فراخواند و ازآنان بر علیه مشروطه خواهان استفاده کرد. روزی که محمدعلی شاه به باغشاه رفت یک دسته از سربازان سیلاخوری پاچه ها را ورمالیده، آستینها را بالا زده و فریاد کنان و دادزنان به خیایابانها ریختند و به هر کسی رسیدند مورد ضرب و شتم قرار دادند. همین سیلاخوریها بودند که به مجلس هجوم برده و اموال مجلس را به غارات بردند وحتی در و پیکر عمارت مجلس را کنده و در حوضخانه مجلس آب بستند و از بی سیاستی عکسهای خرابه های مجلس را منتشر نمودند.

منبع:

محمود کتیرایی، زبان و فرهنگ مردم ایران، تهران، انتشارات توکا، 1390،  ص 71