روایت یک ژاپنی درباره مذهب در ایران می تواند ما را به درک درستی از اهمیت دین و مذهب در میان مردم برساند. او همچنین نشان می دهد که چگونه مردم به حضور یک کافر در درون حرم ممکن است واکنش نشان دهند . . .

کافه تاریخ- سبک زندگی

 

روایت یک ژاپنی درباره مذهب در ایران می تواند ما را به درک درستی از اهمیت دین و مذهب در میان مردم برساند. او همچنین نشان می دهد که چگونه مردم به حضور یک کافر در درون حرم ممکن است واکنش نشان دهند:

«به شاه عبدالعظیم رسیدم و از قطار پیاده شدم و از ایستگاه که به خیابان رفتم بقعه را در برابر چشم دیدم. معبر از میان باغ های میوه با درختهای انبوه می گذشت و بوی خوش باغ و بوستان در فضا پیچیده بود. چند صد خانه در دو سوی راه ردیف شده و این مسیر پر از انبوه زائران از زن و مرد بود. مردم عاجز و گدا هم کم نبودند. همچنان که پیش می رفتم در شگفت بودم که اعتقاد مردم چه نیرویی دارد. سرانجام به دروازه ی حرم رسیدم و در اینجا گروهی پیش آمدند تا از ورودم جلوگیرند. اگر می خواستم به زور داخل شوم ممکن بود که به سرم بریزنند و بزنندم. در این حال به نظرم رسید که به غیر مسلمان ها و بخصوص فرنگی ها که (مسلمانان) آنها را نجس می دانند اجازه نمی دهند که توی حرم قدم بگذارند و مرا هم که لباس اروپایی پوشیده ام فرنگی تصور کرده اند.»

 

منبع: ماساجی اینووه، سفرنامه ایران، ترجمه: هاشم رجب زاده، تهران، طهوری، 1390، ص 154 – 155