شاه در دوره نخست وزیری حسنعلی منصور تمام گروه های سیاسی و اجتماعی را که در مقابلش قرار داشتند منزوی کرد...

کافه تاریخ- تاریخ شفاهی

 

محمدرضا پهلوی در آن برهه ای که به قدرت رسید، شاهی متزلزل بود. هر آن و بر پای هر بحران سیاسی می رفت که تاج سلطنتتش به زمین بیفتد. اما هر چه پیش می رفت از شاهی متزلزل به شاهی مستبد تبدیل می شد، آنچنان که می بایست انقلاب اسلامی را بروز و اوج گیری همین استبداد دانست:

«شاه در دوره نخست وزیری حسنعلی منصور تمام گروه های سیاسی و اجتماعی را که در مقابلش قرار داشتند منزوی کرد و مثل تمام دیکتاتورها اتکای اصلی خود را بر یک ارتش تابع فرمان، پلیس امنیتی خشن، و جمعی رجال سیاسی بازیچه دست خود قرار داد و جاذبه تکنوکراسی را بر تمام امور اداری کشور مسلط ساخت. همراه با اعمال این روش، شاه نسبت به هر دیدگاهی غیر از آنچه خود می اندیشیدند بی تفاوت ماند و با از بین بردن زمینه رقابت در تمام سطوح، به: روشنفکران، سیاستمداران، مطبوعات، وکلای مجلس، و بالاخره به تمام مردم دهن بند زد.»1

 

1-فریدون هویدا، سقوط شاه، ترجمه: ح.ا. مهران، تهران، انتشارات اطلاعات، نشر اطلاعات، 1386، چاپ نهم، ص 135