دربار پهلوی و نخبگان سیاسی فاقد معیارهای اخلاقی بودند و با چاپلوسی و تملق به ساخت حکومت خودکامه کمک نمودند.

دربار پهلوی و نخبگان سیاسی فاقد معیارهای اخلاقی بودند و با چاپلوسی و تملق به ساخت حکومت خودکامه کمک نمودند. این فرهنگ بتدریج باعث شد تا تملق، روابط و نزدیکی به دربار جای شایستگی، ضوابط و تخصص را بگیرد. شاه که حتی قدرت شنیدن این انتقاد را نیز داشت، همواره خود را دموکراتیک و طرفدار مردم می‌پنداشت:
«والا حضرت اشرف در شرفیابی چند روز پیش خود به شاه عرض کرده بود، اطراف شما را یک عده متملق و چاپلوس گرفته‌اند. شاهنشاه خیلی برآشفته بودند و بعد به من هم گله کردند که خواهرم چنین گفت. من با آن که خودم هم از متملقین هستم، عرض کردم بالاخره از خواهر خودتان، آن هم خواهر تنی و دوقلوی خودتان، گله نفرمایید. شاید هم گاهی راست بگوید.»

 

منبع: امیراسدالله علم، گفت‌و‌گوهای من با شاه، خاطرات محرمانه امیراسدالله علم، تهران، طرح نو، 1371، ج 2، ص 145