هنگام عبور از دهات سر راه تبریز، زنانی را که در کوچه‌ها میدیدیم چادر به سر داشتند زیرا مردم این منطقه بسیار متعصب‌اند. همسر استاندار تعریف می‌کرد، با اینکه ایرانی است، وقتی با لباس غربی در خیابان ظاهر می‌شود مورد اعتراض مردم قرار می‌گیرد...

کافه تاریخ- تاریخ شفاهی

 

علیرغم تمام تلاش‌های رژیم پهلوی در راستای مدرنیزاسیون کشور به سبک غربی و تغییر پوشش زنان و مردان، بسیاری از مردم به خصوص در شهرها و شهرستان‌ها با آن مخالفت می‌کردند. در بسیاری از روستاها، استفاده از چادر، حجاب برتر و غالب تلقی می‌شد:

«هنگام عبور از دهات سر راه تبریز، زنانی را که در کوچه‌ها میدیدیم چادر به سر داشتند زیرا مردم این منطقه بسیار متعصب‌اند. همسر استاندار تعریف می‌کرد، با اینکه ایرانی است، وقتی با لباس غربی در خیابان ظاهر می‌شود مورد اعتراض مردم قرار می‌گیرد...

در روستای اسکو، که به خاطر صنایع ابریشم مشهور است، دچار اشکال شدیم، چون وقتی خواستیم خرید کنیم حتی راننده ما هم زبان ترکی آن ناحیه را نمی‌دانست و نتوانست با فروشنده حرف بزند. دیک (سفیر آمریکا در ایران) با دست به گردنش اشاره کرد و مقصودش کراوات بود. سرانجام پیرزنی توی سبدهایش گشت و کراواتهای بدرد خوری به ما داد. ایرانیها کراوات نمی‌زنند. واژه کراواتی به معنی کسی است که کراوات میزند و معرف یک شخص فرنگی مآب است.»1

 

1-سینیا هلمز، خاطرات همسر سفیر، ترجمه اسماعیل زند، تهران، نشر البرز، ص 130