موضوع بدعت گذاری و ایجاد بدعت در دین و به ویژه دین اسلام، یکی از پروژه هایی هست که همواره توسط دول استعماری جهت تضعیف نهاد دین در جامعه ایرانی دنبال شده است. یکی از بـدعت‌ها‌ی مذهبی‌ در دوره‌ی ناصری قمه‌زنی بود. البته چنین جرمی بیشتر در دوره‌ی امیرکبیر به‌ عنوان‌ بدعت بود. در هیچ جای‌ اسلام‌ به‌ قمه‌زنی توصیه نشده‌ است‌.

موضوع بدعت گذاری و ایجاد بدعت در دین و به ویژه دین اسلام، یکی از پروژه هایی هست که همواره توسط دول استعماری جهت تضعیف نهاد دین در جامعه ایرانی دنبال شده است. یکی از بـدعت‌ها‌ی مذهبی‌ در دوره‌ی ناصری قمه‌زنی بود. البته چنین جرمی بیشتر در دوره‌ی امیرکبیر به‌ عنوان‌ بدعت بود. در هیچ جای‌ اسلام‌ به‌ قمه‌زنی توصیه نشده‌ است‌. این عمل مذموم و خطرناک‌ در‌ عزاداری‌های مـحرم گـاه عـواقب ناخوشایندی را به دنبال داشت. بـنابراین یـکی از کـارهای امیرکبیر‌ منع‌ چنین بدعتی بود. راوندی در کتاب‌ خود‌ درباره‌ی منع‌ قمه‌ زنی‌ می‌نویسد: «امیر نخستین کسى‌ است که با قمه‏زدن و دیگر سـنت‏هاى غـیراسلامى بـه مبارزه برخاسته است؛ او به خوبى مى‏دانست‌ که‌ در صـدر اسـلام و بعد از شهادت‌ امام‌ حسین‌ (ع) تا‌ چند‌ قرن اسمى از‌ این‌ نوع عزادارى نبود؛ بعدها اغراض خاص آل بویه و بعضى از سلاطین صـفوى مـوجب بـه ‏وجود آمدن‌ این‌ راه‌ و رسم گردید؛ امیر که از ریشه عمیق‌ مـعتقدات‌ مذهبى‌ مردم‌ آگاه‌ بود‌ بر آن شد که ابتدا از روحانیان فتوائى در این باب بگیرد و به همگان اعلام کند که اقامه این مراسم مـخالف آئین شـریعت اسـت. وى با وجود‌ تحصیل فتوى، در این راه توفیق چندانى نیافت و به زودى دریافت که مبارزه بـا جـهل و تعصب محتاج به تعلیم و تربیت و رشد مدنیت و بالا رفتن سطح شعور عمومى است و این کار‌ با‌ حسن نـیت و تـلاش چـند ساله او عملى نخواهد شد. »


منبع:راوندی، مرتضی، تاریخ اجـتماعی ایـران، تهران: نگاه، جلد 3، چاپ‌ دوم، 1382، ج نهم، صص 462-463