حـد اقـل کـیفر مخالفت با رضاخان مرگ است!
1 مهر 1397 ساعت 21:45
یکی از جراید مخالف جمهوری خواهی رضاخان و شخص سردار سپه، روزنامه فکاهی قرن بیستم به مدیریت میرزاده عشقی بود و عشقی با آنکه آزادیخواه و شخصا طرفدار رژیم جمهوری بود،با این وجـود بـا جمهوری مصنوعی و اجباری رضاخانی مخالف بود.
کافه تایخ- کشکول
یکی از جراید مخالف جمهوری خواهی رضاخان و شخص سردار سپه، روزنامه فکاهی قرن بیستم به مدیریت میرزاده عشقی بود و عشقی با آنکه آزادیخواه و شخصا طرفدار رژیم جمهوری بود،با این وجـود بـا جمهوری مصنوعی و اجباری رضاخانی مخالف بود.بگونه‌ای که در شماره اول روزنامه خود،چند کاریکاتور و همچنین اشعار و مقالاتی تند بر علیه جمهوری و جمهوریخواهان منتشر نمود که بلافاصله از طرف شهربانی شماره‌های ایـن روزنـامه جـمع و سانسور گردید و خود میرزادهء عـشقی هـم چـند روز بعد از انتشار روزنامه بدستور رضاخان ترور گردید. ترور میرزداهء عشقی،در حکم هشداری بود به همه مخالفان و خصوصا مطبوعات،که از آن پس حـد اقـل کـیفر مخالفت با رضاخان مرگ است. پس از واقعه قتل عـشقی،مـرحوم مدرس به روزنامه نویسانی که خود را طرفدار او می‌شمردند پیشنهاد نمود که در مجلس شورای ملی تحصن اختیار نمایند و برای کـسب امـنیت و مـصونیت قانونی مداخله مجلس را تقاضا کنند.در نتیجه اشخاصی از روزنامه‌نگاران آزادیخواه کـه دل به وعده‌های سردار سپه نداده بودند به مجلس آمده و تحصن کردند و بقیه روزنامه‌های آن زمان از ریاکاری‌هایی که برای کـسب و جـاهت مـلی بکار می‌بردند چشم پوشیده و علنا به هواخواهی سردار سپه پرداختند.در حـقیقت در ایـن زمان روشن گشت که کدام یک از مطبوعات طرفدار رژیم دیکتاتوری و کدامیک آزادی‌خواهند.این تحصن مدتی نـزدیک بـه سـه ماه طول کشید تا اینکه با ورود تیمور تاش به کابینه،وی با زعـمای اقـلیت مـجلس کنار آمده و با مدیران جراید داخل صحبت شد.رحیم‌زاده صفوی نیز به نمایندگی از جـانب مـدیران جـراید خواسته‌های آنان را که اکثرا در ارتباط با امنیت جانی و حقوقی و مصونیت قانونی بود به شـرح و بـسط بیان نمود.سردار سپه نیز در پاسخ اطمینان داد که تقاضای آنان از طرف دولت رعـایت خـواهد شـد.هرچند تحصن پایان یافت ولی سه روز بعد از آن رحیم‌زاده صفوی دستگیر گردید و چون فراکسیون اقـلیت تـهدید به استیضاح دولت نمود،با مداخله تیمور تاش آزاد شد.
منبع:حـسین مـکی ،تاریخ بیست ساله ایـران، ج 2، تهران، انتشارات علمی، 1374، ص 143
کد مطلب: 37209