شـعر عـربی شده شیر به‌ معنای‌ سرود‌ و آواز است. شعر با خوانندگی و آواز (موسیقی) رابطه مستقیم دارد.زیرا از زمـانهای قـدیم‌ مـی‌گفته‌اند‌ کسی شعر خوانده یا سروده و این به معنای«شعر گفتن»بوده است.

کافه تاریخ- کافه هنر

 شـعر عـربی شده شیر به‌ معنای‌ سرود‌ و آواز است. شعر با خوانندگی و آواز (موسیقی) رابطه مستقیم دارد.زیرا از زمـانهای قـدیم‌ مـی‌گفته‌اند‌ کسی شعر خوانده یا سروده و این به معنای«شعر گفتن»بوده است. «نخستین‌ نـشانه حـضور موسیقی در ایران، مانند همه تمدن‌ها در آثار دینی دیده می‌شود.موسیقی بخشی‌ از‌ مراسم آیـینی بـرای پرسـتش بوده است.از آثار منظوم و آهنگین سانسکریت و اوستایی‌(به‌ ویژه‌ گاهان) چنین بر می‌آید کـه مـوسیقی و سخن آهنگین در میان طایفه‌های هند و ایرانی در ستایش‌ خدایانی‌ مانند‌ ایندرا، میترا، وارونا و ...رواج داشـته اسـت.ایـن امر را به ویژه در‌ گاهان‌ می‌توان دید که بسیاری آن را سروده‌های خود زرتشت می‌دانند.» ایرانیان نیز مـانند یـونانیان‌ برای‌ تعلیم کودکان خود از شعر که به آواز و به همراهی چنگ خوانده‌ مـی‌شد‌، اسـتفاده مـی‌کردند.اسیرابون در مورد استفاده از‌ آوازهای‌ روایی‌ در کار تعلیم و تربیت و در دوران پارت‌ها‌ سخن‌ گفته و می‌آورد که معلمان اعـمال خـدایان و شـریف‌ترین مردان را هم با آواز تمرین‌ می‌کردند‌. «اشارت اتفاقی در دست است‌ که‌ نشان مـی‌دهد‌ مـردانی‌ از‌ تبار اشراف نیز شعر آهنگین گفته‌اند‌ که‌ به آواز خوانده می‌شد. اشارات چندی نیز به خنیاگری زنـان‌ وجـود‌ دارد. از خنیاگری دختران دربسیاری از‌ شؤون زندگی موارد بسیار‌ زیاد‌ و فراوانی در داستان زندگی بـهرام‌ گـور‌ باقی مانده است، او پادشاهی بوده است کـه بـه عـنوان عاشق خنیاگری و دوستدار‌ زنان‌ شهرت بسیار دارد.»