کافه تاریخ- اخبارتاریخی
گرچه بازیگران خارجی در عرصه سیاسی ایران در دوره قاجار دو کشور روسیه و انگلیس بودند، اما علاوه بر این دو کشور، کشورهای زیادی موفق به انعقاد قرارداد با ایران شدند که از جمله آنها آمریکا بود. آمریکا که در آن دوره در انزوای سیاسی به سر میبرد بیشتر در حوزه بازرگانی و مودت به همکاری و روابط با کشورها میپرداخت:
«هنگامیکه فرخخان امینالملک، سفیر ایران در پاریس و عاقد قرارداد ننگین پاریس، به ایران بازمیگشت، در استانبول با وزیر مختار کشورهای متحد آمریکا در دربار عثمانی ملاقات نمود و پس از چند جلسه مذاکره به نمایندگی از طرف دولت ایران، عهدنامهای نظیر معاهدات مودت و بازرگانی که با کشورهای فرانسه و بلژیک و اسپانیا قبلاً منعقد شده بود، با وزیر مختار آمریکا که از جانب فرانکلین پیرس رئیس جمهوری آن کشور نمایندگی داشت، منعقد ساخت و متن قرارداد به زودی به تصویب دولتین ایران و آمریکا رسید (۱۵ ربیع الثانی ۱۲۷۳ قمری مطابق ۱۸۵۶ میلادی)
عهدنامه ایران و آمریکا، شامل یک مقدمه و هشت ماده و طرز تنظیم و تدوین آن، مانند عهدنامه دوستی و بازرگانی ایران و فرانسه است. طبق ماده هفتم این عهدنامه، روابط دیپلماسی بین دو کشور متعاهد برقرار گردید و هر دو دولت قبول کردند که هیئت نمایندگان سیاسی در پایتختهای یکدیگر داشته باشند. دولت ایران علاوه بر سفارت در پایتخت آمریکا حق داشت که در واشنگتن (پایتخت آمریکا) و نیویورک و نیواورل أنس کنسولگری دایر کند و دولت آمریکا مجاز گردید که علاوه بر سفارت تهران، در تهران و تبریز و بوشهر کنسولگری داشته باشد.»1
باید توجه داشت ایران در طی این دوره های تاریخی به دنبال نیروی سومی برای مقابله با روس و انگلیس بوده و این قراردادها نیز در همین راستا تدوین می شدند.