نیروهای انقلابی با اعتراضات مداوم خود، عرصه را بر حکومت تنگ کرده‌اند. این امر به ویژه پس از راه‌پیمایی‌های تاسوعا و عاشورا (19 و 20 آذر) تشدید شده است.

با مطالعه اسناد دهه سوم آذر 1357 می‌توان چند ویژگی برای اوضاع این روزهای ایران برشمرد:
• نیروهای انقلابی با اعتراضات مداوم خود، عرصه را بر حکومت تنگ کرده‌اند. این امر به ویژه پس از راه‌پیمایی‌های تاسوعا و عاشورا (19 و 20 آذر) تشدید شده است.
• مأمورین حکومتی از توسل به خشونت ابایی ندارند. در سندی می‌بینیم که در درگیری مأمورین حکومتی با مردم معترض سبزوار، پنج نفر از مردم انقلابی به شهادت رسیده‌اند.
• فرار سربازان از سربازخانه‌ها ادامه دارد. این امر حتی به سپاهیان بهداشت و … هم سرایت کرده است.
• دستورها و پیام‌های انقلاب از پاریس می‌رسد. این امر با واسطه روحانیون بزرگی چون شهید آیت‌الله دکتر سیدمحمد حسینی بهشتی انجام می‌شود.
• حکومت نظامی برای برخورد با مردم به هر اقدامی متوسل می‌شود. آن‌ها سعی می‌کنند از تمام تجهیزات خود (هلیکوپتر) و … استفاده کنند.
• رژیم سعی می‌کند با به میدان آوردن معدود طرفداران خود تحت پوشش تظاهرات ملی و میهنی! میان این دسته‌ها و مردم درگیری ایجاد کند.