از سده ۱۶ تا سده ۱۹ خریدوفروش بردگان آفریقایی رواج داشت و در سده هجده به اوج خود رسید. در این سال‌ها دوازده میلیون آفریقایی را برده وار خریدند و بردند.

راه‌های کسب ثروت برای استعمارگران متعدد و بیشمار بود و علاوه بر شیوه‌های رایج ثروت‌اندوزی، روش‌های جدیدی نیز به وجود آمد. یکی از این روش‌های جدید، برده‌داری بود که در سراسر کشور‌های مستعمره به اجرا گذارده شد و تقریباً تمام کشور‌های استعمارگر آن را به کار بردند.
«فرآورده‌های خوراکی نو که تا آن زمان بر اروپاییان ناشناخته بود - هم چون ذرت، قهوه، چای، شوکولات - در اروپا به بازار درآمد و شیوه‌های خورد و خوراک و مصرف مردم اروپا را دگرگون کرد. خرید و فروش برده همچنان یکی از سرچشمه ‌های سودآوری برای کشور‌های مغرب زمین پابرجا ماند. پرتغالی‌ها نخستین اروپاییانی بودند که در سده پانزدهم در آفریقا سازمان‌های بازرگانی و مالی بنیان نهادند. استعمارگران انگلیسی، فرانسوی و اسپانیایی که به سرزمین آمریکا دست انداخته بودند و برای کار‌های کشاورزی به انبوه کارگران نیاز داشتند برای آوردن کارگر به آفریقا رو آوردند. از سده ۱۶ تا سده ۱۹ خریدوفروش بردگان آفریقایی رواج داشت و در سده هجده به اوج خود رسید. در این سال‌ها دوازده میلیون آفریقایی را برده‌وار خریدند و بردند. در این سال‌ها در خلیج «گینه» چند دولت سربرآوردند که کارشان برده‌فروشی بود.»



منبع:مهران توکلی، استعمار، استعمارگری، استعمارزدایی، جهان سوم، تهران، نشر نی، 1385، ص 27