سردنیس همیلتون گفت که تصور می‌کند شاه ایران اخيراً بصورتی درآمده که هیچکس جرأت سخن گفتن با او را ندارد و هر بار که در مطبوعات انگلیس صحبت از بعضی اقدامات غیر منطقی وی به میان می‌آید، بلافاصله عکس‌العمل شدیدی از سوی دربار بروز می‌کند.

سیستم سیاسی بسته حکومت پهلوی، راه را بر هر گونه انتقاد بسته بود. به گونه‌ای که هیچ‌کسی حق انتقاد از شاه را نداشت و در صورت انتقاد با تهدید مواجه می‌شد. شاه با منتقدان خارجی خود نیز سر سازش نداشت و نسبت کوچکترین انتقادات نیز واکنش‌های تندی نشان می‌داد.
«دوشنبه ۲۷ سپتامبر ۱۹۷۶ [۵ مهر ۱۳۵۵]
ناهار امروز با «سردنیس همیلتون» و سردبیران روزنامه تایمز صرف شد.
همیلتون طی گفتگوی خصوصی با من پس از صرف ناهار، اظهار داشت که: خود را دوست ایران می‌داند و در بین ایرانی‌ها آشنایان زیادی دارد، که از جمله آنها نیز «هوشنگ انصاری» را نام برد. وی همچنین گفت که: تصور می‌کند شاه ایران اخيراً بصورتی درآمده که هیچ‌کس جرأت سخن گفتن با او را ندارد و هر بار که در مطبوعات انگلیس صحبت از بعضی اقدامات غیر منطقی وی به میان می‌آید، بلافاصله عکس‌العمل شدیدی از سوی دربار بروز می‌کند و به صورت‌های مختلف انگلیس به قطع روابط اقتصادی و بازرگانی تهدید می‌شود.
در ادامه صحبت، موقعی که همیلتون گفت: «من بارها دیده‌ام که چگونه وزراء با شاه رفتار می‌کنند «و با تعظیم کردن و بوسیدن دست او...» بلافاصله بحث را به اختلاف آداب و رسوم دو ملت کشاندم و گفتم که این امر با ویژگی ملل شرق در ادای احترام به رئیس مملکت ارتباط پیدا می‌کند. ولی چون متوجه شدم که ادامه چنین بحثی جز بگومگوی بی‌حاصل نتیجه دیگری ندارد، از ادامه آن دست برداشتم.»


منبع: پرویز راجی، خدمتگزار تخت طاووس، ترجمه ح.ا. مهران، تهران، انتشارات اطلاعات، 1373، ص 31