میلسپو: با این حال به من گفته شد که دولت ایالات متحد در نظر دارد در دوران بعد از جنگ نقش مهمتری در مورد نفت، بازرگانی و حمل و نقل هوائی ایفا کند و یک برنامه بزرگ در دست تهیه است.

بعد از آنکه زمزمه استخدام مستشاران مالی همچون میلسپو مطرح شد، آمریکا به حمایت از این اقدام پرداخت. به عبارتی اگر پیش از آن دولت و حکومت آمریکا دخالت چندانی در موضوع قراردادهای مستشاری نداشت، این بار در استخدام میلسپو دقت بیشتری به خرج داد. دلیل این موضوع، تمایل آمریکا به وارد شدن به امور سیاسی ایران بود. 
«در تابستان ۱۹۶۲ از زبان کارمندان مزبور شنیدم که دولت ایران مایل است من به عنوان رئیس سومین هیئت مالی آمریکائی به ایران برگردم. هم وزارت خارجه و هم کاردار ایران در واشینگتن با این نظر موافق بودند که هیئت مالی و رئیس آن باید مجهز به همان اختیاراتی باشند که به هیئت‌های مالی سابق اعطا شده بود. مجلس شورای ملی ایران در ۱۲ نوامبر ۱۹۹۲ قانونی تصویب کرد که متضمن شرایط استخدام من بود. مدت قرارداد پنج سال بود و از نظر من هدف اولیه این هیئت همانند هیئت‌های قبلی کمک به ایران در حل مسائل مزمن و ديرينه کشور بود تا جائی که شرایط زمان جنگ اجازه می‌داد و بالاتر از آن تهیه طرح‌هائی بود برای دوران بعد از جنگ. اگر چه منشور آتلانتیک، بیش از یک سال پیش اعلام شده بود ولی ظاهراً وزارت خارجه در مورد مسائل اساسی ایران با مسئولیت‌های آمریکا در خاورمیانه در حفظ صلح، توجه ناچیزی به دوران بعد از جنگ معطوف می‌داشت. با این حال به من گفته شد که دولت ایالات متحد در نظر دارد در دوران بعد از جنگ نقش مهمتری در مورد نفت، بازرگانی و حمل و نقل هوائی ایفا کند و یک برنامه بزرگ در دست تهیه است.»


منبع: آرتور میلسپو، آمریکائی‌ها در ایران، ترجمه عبدالرضا هوشنگ مهدوی، تهران، نشر البرز، 1370، ص 72