در دوره ناصرالدین شاه از موسیقی دانان غربی متعددی برای آموزش موسیقی نظامی در ایران دعوت به عمل آمد. دربار ناصری از لومر فرانسوی دعوت نمود و مدتی بعد از اقامت و فعالیت مستشاری وی، لومر پیشنهاد کرد یک فرانسوی دیگر به نام دوال(نوازنده ویولن ) برای سرعت بخشیدن به روند آموزشی موزیک نظامی به ایران دعوت شود.

در دوره ناصرالدین شاه از موسیقی دانان غربی متعددی برای آموزش موسیقی نظامی در ایران دعوت به عمل آمد. دربار ناصری از لومر فرانسوی دعوت نمود و مدتی بعد از اقامت و فعالیت مستشاری وی، لومر پیشنهاد کرد یک فرانسوی دیگر به نام دوال(نوازنده ویولن ) برای سرعت بخشیدن به روند آموزشی موزیک نظامی به ایران دعوت شود.  دوال در موزیک نظام به تدریس پرداخت و گروهی 36 نفری از نوازندگان سازهای زهی ایجاد کرد، اما بیش از دو سال در ایران نماند و ناچار خود لومر آموزش دسته های موزیک و مدیریت آن را ادامه داد. دوال، اولین کسی بود که نواختن ویولن را در ایران متداول ساخت و میرزا تقی خان )تقی دانشور( شاگرد او، نخستین فرد ایرانی محسوب بود که این ساز را نواخت.


منبع:محمدرضا  درویشی، نگاه به غرب، تهران،  ماهور، 1373، ص 30