اراضی زعفرانیه و باغ فردوس را حسین علی خان معیرالممالک خریداری کرد و بعد عمارت باغ فردوس را در آنجا بنا نهاد. نمی دانیم وی اراضی را از چه کسی خریده است. ولی دکتر منوچهر ستوده در سخن از وجه تسمیه زعفرانیه می گوید که اراضی زعفرانیه بخشوده محمدشاه قاجار به یکی از کنیزانش مشهور به زعفران باجی بوده است. متاسفانه منبع خبر معرفی نشده و صحبت آن محرز نیست اما به لحاظ زمانی مغایرتی دیده نمی شود و می توان زعفران باجی را فروشنده آن اراضی به معیر الممالک فرض کرد.

 
هر چند در روایتی دیگر سلیمان بهبودی که رئیس دفتر رضاشاه در دوران سلطنتش بود می‌گوید:‌ موقعی که خیابان پهلوی از شهر به شمیران امتداد پیدا کرد یک خیابان فرعی هم از ابتدای زمین های اسدآباد که مجاور و هم مرز باغ فردوس بود تا قسمت شمالی باغ اسد آباد امتداد یافت. موقعی که برای عبور از خیابان جدید به داخل باغ دری می ساختند، در آن را زعفرانی رنگ انتخاب کردند. این در زعفرانی رنگ خیابان را معروف به زعفرانیه کرد.
 
به هر صورت تا دوران رضاخان اراضی زعفرانیه به صورت بایر و بخشی از آن کشتزار کشاورزان شمیرانی بود. با ساخته شدن کاخ سعدآباد و خیابان کشی های جدید، آن اراضی تقسیم و باغ‌ها و خانه‌هایی در آن احداث شد و مجموعه آن‌ها با درختان سر به فلک کشیده، فضای سبز یکدست باغی را تشکیل داد که جدا از اینکه محیطی مصفا برای زندگی ساکنان آن محله بود، تعدادی از پایتخت نشینان خسته از روزمرگی را نیز در اوقات فراغت به آغوش می کشید و تفرجگاهی دل انگیز و مسحور کننده بود. شهرت گرانی قیمت امروزی این اراضی مرهون مجاورت کاخ سلطنتی سعدآباد و آب و هوای خنک و لطیف شمیران و اشتهار درختان استوار چنارش است.
 
منبع: داریوش شهبازی، برگ‌هایی از تاریخ تهران، 1386، ص 33.