این باستان‌شناس فرانسوی که وقایع روزانه مسافرت خود را به‌صورت کتابی منتشر ساخته درباره ورود به شهر شیراز چنین می نویسد: به تنگه‌ای رسیدیم که موسوم است به تنگه الله اکبر. می‌گویند به این علت به این نام معروف شده که چون مسافر پس از تحمل مشقات این راه طولانی به این تنگه می‌رسد و منظره زیبا و دلربای شیراز را می بیند تعجب کرده ... می گوید ... الله اکبر!

مادام دیولافوا همراه شوهرش در سال 1881 میلادی از راه ترکیه و قفقاز به ایران سفر کرد. او مدتی در شمال، مرکز و جنوب ایران به سر برده و از راه بین النهرین مراجعت کرده است.
 
این باستان‌شناس فرانسوی که وقایع روزانه مسافرت خود را به‌صورت کتابی منتشر ساخته درباره ورود به شهر شیراز چنین می نویسد: به تنگه‌ای رسیدیم که موسوم است به تنگه الله اکبر. می‌گویند به این علت به این نام معروف شده که چون مسافر پس از تحمل مشقات این راه طولانی به این تنگه می‌رسد و منظره زیبا و دلربای شیراز را می بیند تعجب کرده ... می گوید ... الله اکبر!



 در ادامه می‌خوانیم: این معبر تنگ تنها راهی است که می توان به‌وسیله آن به دشت شیراز رسید و تا شهر یک کیلومتر فاصله دارد. یک عده از سپاهیان نیز در آنجا پاسبانی می دهند. در بالاخانه سر در این تنگه نسخه گرانبهایی از قرآن مجید محفوظ است که می گویند با دست سلطان ابراهیم پسر شاهرخ با نیکوترین خط نوشته شده است.
 
منبع: تاریخ بافت قدیمی شیراز، کرامت الله افسر، ص 294، 1353.