انگلیسی‌ها بر این باور بودند که بهترین چیزی که توانایی مهار کمونیسم را در ایران دارد تقویت قدرت شاه است

انگلیس علیرغم آنکه به بلوک غرب تعلق داشت و سیستم دموکراتیک را برای حکومت خود تعریف کرده بود؛ اما وجود این سیستم را برای متحدان خود، عاملی برای تضعیف منافع غرب می‌دانست. از این رو به زعم دولتمردان غربی، سیستم دیکتاتوری بهترین شیوه برای حکومت‌هایی چون ایران بود:
«انگلیسی‌ها به ظهور طبقه جدیدی از رجال سیاسی ایرانی رضایت نمی‌دادند، آن‌ها تغییر و تحولات در ساختار اجتماعی ایران را برنمی‌تابیدند. انگلیسی‌ها بر این باور بودند که بهترین چیزی که توانایی مهار کمونیسم را در ایران دارد تقویت قدرت شاه است، زیرا در ایران شرایط برای ظهور دمکراسی از نوع مورد نظر امریکایی‌ها هموار نیست و هر تحولی در این جهت خطر سیطره عناصری را در بر دارد که ما ایران را در بستر منافع شوروی هدایت خواهند کرد. آن‌ها از استقرار قدرت مطلقه در دست شاه حمایت می‌کردند و آن را تنها راه حفظ تمامیت ارضی ایران و هدایت آن در مسیر منافع غرب می‌دیدند. آن کسانی که بیش از همه در ترویج این دیدگاه در غرب تأثیر داشتند، شاپور ریپورتر و دوست صمیمی او اسدالله علم بودند. در واقع امر هم مسیر حوادث در همان جهتی بود که مورد نظر شاه و مشاوران نزدیکش قرار داشت.»


منبع: حسین آبادیان، دو دهه واپسین حکومت پهلوی، تهران، موسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی، 1383، ص 46