بعد از اتخاذ سیاست فضای بازسیاسی توسط شاه، تظاهرات و حمله به مغازه‌ها و شکستن شیشه‌های آنها و آتش زدن سینماها بوسیله خرابکاران مرتباً ادامه پیدا کرد.

فضای باز سیاسی فصل جدیدی از تحولات سیاسی را در کشور به وجود آورد. بعد از این تاریخ، کشور به وفور شاهد خرابکاری‌های مختلف در اقصی نقاط کشور بود. بسیاری معتقدند حکومت خود این خرابکاری‌ها را انجام می‌داد تا به مردم ثابت کند که آزادی سیاسی چنین عواقبی دارد؛ عوامل حکومت این اتفاقات را به پای مردم می‌نوشتند:
«از آن تاریخ تظاهرات و حمله به مغازه‌ها و شکستن شیشه‌های آنها و آتش زدن سینماها بوسیله خرابکاران مرتباً ادامه پیدا کرد، بطوری که اخبار روزنامه‌ها در زمان تشکیل دولت آقای شریف امامی عبارت بودند از : " در طی هفته‌های گذشته تعداد ۳۰ سینما در تهران و شهرستان‌ها به آتش کشیده شد، در این آتش‌سوزی‌ها سه تن کشته و تعدادی زخمی شدند ... " و "در آتش سوزی بانک صادرات، کارمند بانک در آتش سوخت ..." "هفته گذشته رستوران ماکسیم شیراز بر اثر منفجر شدن بمبی دچار خسارت شد، یک کافه قنادی در کرمانشاه بنام قنادی عسگری بوسیله چند ناشناس به آتش کشیده شد و جوجه کبابی حاتم در تهران بعلت نامعلومی آتش گرفت ... " و " قسمتی از گمرک خرمشهر دچار حریق شد و صدها تن لاستیک، الیاف و مواد شیمیایی در آتش سوخت ..." و بالاخره در تاریخ ۲۸ مرداد ۱۳۸۷ سینما رکس آبادان به آتش کشیده شد که در حدود ۴۸۰ نفر کشته شدند.»



منبع: ارتشبد عباس قره‌باغی، حقایق درباره بحران ایران، پاریس، انتشارات سهیل، 1362، ص 27