در ماه رمضان جنبه مذهبی انقلاب نمودارتر شد. در طول ماه رمضان که از ۴ اوت تا ۴ سپتامبر ۱۹۷۸ [ از ۱۵ مرداد تا ۱۳ شهریور ۵۷] ادامه داشت، تظاهرات گسترده‌ای به یاد «شهیدان انقلاب» برگزار شد

اعیاد و مناسبت‌های مذهبی، یکی از بهترین فرصت‌های سیاسی برای مخالفان جهت شکل دادن اعتراضات عمومی بود. این وضعیت در سال 56 و 57 بسیار پررنگ‌تر از قبل شد و مردم در رمضان و محرم سال 57 چندین اعتراض سیاسی را شکل دادند که در نوع خود بی‌نظیر بود.
«در یکی از تظاهرات بزرگ که نزديك دفتر مخصوص ملکه در خیابان شاهرضا رخ داد، مردم چنان یکصدا علیه شاه و خانواده سلطنتی شعار می‌دادند که حقیقتاً تصور می‌کردیم؛ چون از وجود دفتر مخصوص در آن محل آگاهند، همگی دارند عليه ما شعار می‌دهند. موقعی که ماه رمضان فرا رسید، جنبه مذهبی انقلاب نمودارتر شد. در طول ماه رمضان که از ۴ اوت تا ۴ سپتامبر ۱۹۷۸ [ از ۱۵ مرداد تا ۱۳ شهریور ۵۷] ادامه داشت، تظاهرات گسترده‌ای به یاد «شهیدان انقلاب» برگزار شد و در اغلب آنها از مردم خواسته شد تا کسانی که معتقد به خدا، آگاه به فلسفه شهادت امام حسین، و خواهان برقراری عدالت در جامعه هستند، برای انهدام خاندان پهلوی متحد شوند. در پایان ماه رمضان، روز ۴ سپتامبر [۱۳ شهریور ۵۷] که مصادف با عید فطر بود، حدود ۲۰۰ هزار نفر در خیابانها به راه افتادند و بسیاری از آنها در حالی که کفن به تن داشتند، فریاد می‌زدند: آماده‌اند جان خود را در راه دین قربانی کنند و رژیم شاه را از بیخ بر کنند.»


منبع: مینو صمیمی، پشت پرده تخت طاووس، ترجمه حسین ابوترابیان، تهران، انتشارات اطلاعات، 1368، ص 233