با اینکه توانسته بودم بصورت فردی در آیم که ماذون به مخابره تلگراف‌های مستقیم با شاه باشد، معهذا همواره نگران بودم که مبادا چیزی بنویسم و بگویم که علیرغم داشتن حسن نیت، مطالبم از سوی شاه بعنوان نوعی مخالفت تلقی شود و به برکناریم از این مقام - ویا احتمالا مطرود شدنم بیانجامد...

ویژگی افرادی که شاه آنها را به عنوان مسئولین سیاسی انتخاب می‌کرد، علاوه بر غربگرائی، تبعیت از شاه و منویات او بود. به عبارتی افراد گماشته شده در سمت‌های مختلف به خوبی آگاه بودند در صورت هر گونه مخالفتی با شاه از سمت خود برکنار می‌شوند. این موضوع لزوم چاپلوسی در برابر شاه را پررنگ می‌کرد. از این رو فرهنگ سیاسی حکومت پهلوی فرهنگی کاملاً متملقانه و انتقادناپذیر بود.

«پرویز راجی: شب سال نو میلادی را نیز در میهمانی فریدون هویدا - که در محل اقامتش در خیابان پنجم نیویورك برپا کرده بود گذراندم و در حالی‌که همراه با ۵۰ میهمان دیگر شامپاین می‌نوشیدم و در ضیافت پر زرق و برق هویدا خوش بودم، به یاد روزهائی افتادم که در سال گذشته (۱۹۷۶) بر من گذشته بود. سالی که گرچه در آن افتخار پیدا کردم به مقام مهمی چون «سفیر شاهنشاه آریامهر در لندن» انتخاب شوم، ولى ضمناً هم ناچار شده بودم مسئولیت دفاع از بعضی اقدامات قابل نکوهش رژیم ایران را نیز بر عهده بگیرم. در این سمت، با اینکه بخوبی توانسته بودم لیاقت خود را در اجرای منویات شاهانه بروز دهم و بصورت فردی در آیم که ماذون به مخابره تلگراف‌های مستقیم با شاه باشد، معهذا همواره نگران بودم که مبادا چیزی بنویسم و بگویم که علیرغم داشتن حسن نیت، مطالبم از سوی شاه بعنوان نوعی مخالفت تلقی شود و به برکناریم از این مقام – و یا احتمالا مطرود شدنم بیانجامد.»



منبع: پرویز راجی، خدمتگزار تخت طاووس، ترجمه ح.ا. مهران، تهران، انتشارات اطلاعات، 1373، صص 42- 43