چهاردهم مهرماه ١٣٣٠ خورشیدی، هیات نمایندگی ایران به ریاست دکتر مصدق جهت شرکت در نشست شورای امنیت به نیویورک رفت.
 
نخست وزیر دولتی که نفت را ملی اعلام کرد طی نطقی ضمن رد صلاحیت شورای امنیت برای رسیدگی به این مسئله، مظالم شرکت نفت جنوب (وابسته به انگلیس) و تجاوزات عمال آن شرکت در امور داخلی ایران و محروم ساختن ملت ایران از حداقل زندگی و هم چنین آمال و آرزوی مردم کشور ما را در نیل به استقلال کامل سیاسی و اقتصادی به سمع شورای امنیت رسانید.
 
شورای امنیت پس از استماع مدافعات طرفین مقرر داشت که تا دیوان بین المللی لاهه راجع به صلاحیت خود اظهار نظر ننموده موضوع مسکوت بماند. در نتیجه، مراجعهء دولت انگلستان به شورای امنیت به ضرر آن دولت تمام شد.
 
پس از اتمام کار شورای امنیت، دکتر مصدق با مقامات آمریکایی به مذاکره پرداخت تا مگر به میانجیگری آنها انگلستان را حاضر به قبول نظرات خود نماید. ضمنا در این مذاکرات کوشش کرد که مقداری نفت به آمریکا بفروشد و با توضیح وخامت اوضاع اقتصادی ایران از آمریکا درخواست وام فوری کرده عایدات نفت را وثیقه استرداد آن قرار داد.


 
برخلاف خوش بینی دکتر مصدق نسبت به دولت آمریکا تقاضاهای او مورد توجه قرار نگرفت. زیرا آمریکایی‌ها از آن وحشت داشتند که توفیق دکتر مصدق در برابر دولت انگلیس و شرکت نفت جنوب موج جنبش‌های ضداستعماری را در خاورمیانه برانگیزد.
 
منبع : گذشته چراغ راه آینده است، نویسندگان: غلامعلی دهقان، محمدعلی فرزانه و محمدحسین مبین، ص 619.