منصور میان مردم وجهه خوبی نداشت و بسیاری وی را عامل خارجی در ایران می‌دانستند. اقداماتی که وی انجام داده بود نیز این سوءظن را در ذهن مردم تقویت کرده بود و حتی اعضای رژیم پهلوی نیز چنین نظری داشتند.

«حسنعلی منصور» نخست‌وزیر پهلوی اول بهمن‌ماه سال ۴۳ در حال ورود به مجلس شورای ملی هدف گلوله «محمد بخارایی» از اعضای گروه فدائیان اسلام قرار گرفت و از پا درآمد.
 
منصور میان مردم وجهه خوبی نداشت و بسیاری وی را عامل خارجی در ایران می‌دانستند. اقداماتی که وی انجام داده بود نیز این سوءظن را در ذهن مردم تقویت کرده بود و حتی اعضای رژیم پهلوی نیز چنین نظری داشتند.
 
دکتر «علینقلی عالیخانی» وزیر اقتصاد رژیم پهلوی درباره علت ترورمنصور بیان می‌کند: بعد از سال 1332 و بازگشت شاه به عنوان کسی که قدرت بیشتری پیدا کرده خبری از ترور نبود تا همین زمان منصور.

 

یک بهانه یا دلیلی که منصور نزد مردم خیلی محبوب نبود، دفاع او در مجلس از این لایحه (کاپیتولاسیون) بود که اجازه می داد نظامی‌های آمریکا بتوانند از شرایط دیپلماتیک استفاه کنند و از هر نوع تعقیب کیفری در ایران معاف باشند؛ این خیلی به ضررش تمام شد. درواقع خود همان بهانه‌ای داد که او را ترور کنند ولی خب دلیل دیگرش گروه های مذهبی بودند که مقداری از ترورهای قبلی هم مربوط به آنها بود که معروف ترینش ترور کسروی بود.
 
منصور هدفی جز اینکه نخست وزیر بشود نداشت. نخست وزیر شد و به رغم تمام سوءظنی که برخی و از جمله خود شاه ممکن بود به او داشته باشند که با آمریکایی‌ها خیلی تماس دارد ولی او درواقع تمام کوشش خودش را کرد که نشان بدهد تابع اوامر شاه است؛ البته اصولا به خاطر نوع تربیتی که پیدا کرده بود در خانواده‌اش، فوق العاده همیشه از قدرت آمریکا و انگلیس ترس داشت.
 
منبع : حسین دهباشی، کتاب خاطرات دکتر علینقلی عالیخانی، 1393، ص 388 و 389.