درست بعد از ترور منصور بود که نام هویدا به عنوان کاندیدای نخست‌وزیری بر سر زبان‌ها افتاد. تا پیش از این ماجرا، از وی کوچک‌ترین سخنی به میان نمی‌آمد. کسی هویدا را جدی نمی‌گرفت.

هویدا مهمترین گزینه نخست‌وزیری بعد از منصور بود. نام او دقیقا بعد از ترور منصور بر سر زبان‌ها افتاد و گویا این موضوع ناشی از دلایلی چون برخورداری از حمایت دربار و برخی از سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی بود:

«درست بعد از ترور منصور بود که نام هویدا به عنوان کاندیدای نخست‌وزیری بر سر زبان‌ها افتاد. تا پیش از این ماجرا، از وی کوچک‌ترین سخنی به میان نمی‌آمد. کسی هویدا را جدی نمی‌گرفت، به همین دلیل چندان هم جلب توجهی نکرد و از پیش مخالفی نداشت. برای صلاحیت هویدا جهت احراز نخست وزیری تنها دو دلیل اقامه گردید: نخست اینکه در جریان گران شدن بهای نفت و بنزین ظاهراً این هویدا بود که توانسته بود از این اقدام جلوگیری کند و رضایت شاه را جلب نماید و دیگر اینکه طرفداران او می‌گفتند از «حمایت دول بزرگ عضو کنسرسیوم برخوردار است» پس شانس نخست‌وزیر شدن او بیش از دیگران است. ارتباط بین نخست‌وزیران ایران و تراست‌های نفتی امری مربوط به دیروز و امروز نبود و در واقع تمام تاریخ معاصر ایران از کشف نفت تا آن روز را پوشش می‌داد.»



منبع: حسین آبادیان، دو دهه واپسین حکومت پهلوی، تهران، موسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی، 1383، صص 377- 378