لباس طبقه روحانی بلند و گشاد است و بجای کلاه عمامه‌ای از پارچه نازك و سبک بر سر دارند، کفش آنها هم شکل بخصوصی دارد یعنی بدون پاشنه می‌باشد و نوك آن هم برگشته است...

روحانیون، آخوندها و سادات جزء اقشار مذهبی و مورد احترام جامعه قاجاری محسوب می‌شدند. جدا از منزلت اجتماعی خاص که این گروه را از مردم و سایر طبقات جدا می‌کرد، لباس و پوشش آنها نیز منحصر و متفاوت از مردم بود:
«لباس طبقه روحانی بلند و گشاد است و بجای کلاه عمامه‌ای از پارچه نازك و سبک بر سر دارند، کفش آنها هم شکل بخصوصی دارد یعنی بدون پاشنه می‌باشد و نوك آن هم برگشته است. علاوه بر طبقه روحانی عالی‌مقام کسان دیگری هم ملبس به همان لباس هستند که آنها را آخوند و ملا می‌گویند. شغل آنها روضه خوانی و مکتب‌داری است، در دهکده‌ها ازدواج و طلاق بدست آنها صورت می‌گیرد. اشخاص دیگری هم هستند که عمامه سبز با آبی و یا سیاه برسر دارند و شال سبزی هم به کمر بسته‌اند اینها را سید می‌گویند سادات مدعی هستند که نسب آنها به پیامبر (ص) می‌رسد.»


منبع: هانری رنه دالمانی، سفرنامه از خراسان تا بختیاری، ترجمه محمدعلی فره‌وشی‌، تهران، امیرکبیر، 1335، صص 168- 169