مردم از پوست پرداخت شده گوسفند مشک می‌سازند و آن را برای بردن آب به کار می‌برند. این مشک‌‌ها را بار الاغ می‌کنند و دوره می‌گردند و آب می‌فروشند...

کمبود آب در بسیاری از شهرهای ایران مسئله‌ای جدی است که در دوره قاجار نیز گریبانگیر مردم برخی از شهرها شده بود. از این رو، بسیاری از مردم برای مقابله با این مشکل، از طریق سقائی به فروش آب می‌پرداختند:
«مردم اینجا از پوست پرداخت شده گوسفند مشک می‌سازند و آن را برای بردن آب به کار می‌برند. این مشک‌‌ها را بار الاغ می‌کنند و دوره می‌گردند و آب می‌فروشند. کسب و کار شماری از ا‌‌هالی بوشهر همین سقائی است. ۱۸ لیتر آب را به دو قران می‌فروختند. با این که بوشهر آب خوب و گوارایی ندارد، باز پروردگار رحمتش را شامل حال ا‌‌هالی این سامان کرده و قدرت و برکت خداوند انواع میوه مانند خربزه و هندوانه را در حق این مردم ارزانی داشته است. در بستان‌های پیرامون بوشهر خربزه و هنداونه بسیار بزرگ بار می‌آید که از گونه داربستی است. هندوانه‌های را که دو پاره کردم، رسیده و آبدار بود و این میوه شیرین و پرآب، در آن روز داغ، تشنگیم را فرونشاند و خیلی مزه کرد. خربزه و هندوانه ‌ایران خیلی خوش طعم و گواراست و براستی که میوه بهشتی است.»


منبع: یوشیدا ماسا‌‌هارو، سفرنامه یوشیدا ماسا‌‌هارو،‌‌‌‌‌ترجمه‌‌‌هاشم رجب‌زاده، مشهد، مؤسسه چاپ و انتشارات آستان قدس رضوی، 1373، صص 46- 47