. در محیط های شهری آنکارا، ازمیر و استانبول، مراسم و آیین های دقیقا طراحی شده عمومی به رضاشاه و مصطفی کمال امکان داد تا هم برای ملت های خود و هم برای جهانیان، قدرت خویش، روابط دوستانه خویش و جایگاه خود در جهان را به نمایش بگذارند.

تنها سفر خارجی و دیپلماتیک رضاخان به ترکیه انجام شد و قریب یک ماه طول کشید. بسیاری از تحلیلگران سیاسی و تاریخی این سفر را یک نمایش از دو حکومت تلقی می کنند که جهت نمایش قدرت مورد بهره برداری قرار گرفته است و درحالی که این حکومت ها در حوزه بین المللی بسیار با مشکل روبرو بودند. حکومت آتاتورک وارث امپراطوری عثمانی بود که در جامعه بین الملل با مشکلات زیادی روبرو بود و رضاخان نیز چه در داخل و چه در خارج با مشکلات عدیده ای روبرو بود.
در همین رابطه استفانی کرونین، پژوهشگر تاریخ معاصر ایران می نویسد: 
دیدار سال ۱۳۱۳ رضاشاه از ترکیه دقیقا از لحاظ همین معنای فرهنگی و تمثالی اهمیت داشت. نمایش باشکوه آیین های عمومی استقبال، انجام مراسم بزرگداشت ها و نمایش ها طی دیدار رسمی - و دست کم با همان اهمیت، پوشش مطبوعاتی این رویدادها در همه روزنامه ها و مجلات - همگی نمایش تبلیغاتی بزرگی بود برای بازنمایی الگوی جدید نظر ویلسون درباره سیاست های ملی دو دولت نوظهور. پرچمها، سرودها، داد و فریاد انبوه مردم، و نمادهای ملی در سراسر سفر تقریبا یک ماهه رضاشاه از ترکیه مصطفی کمال، دو رئیس دولت را همراهی می کردند. در محیط های شهری آنکارا، ازمیر و استانبول، مراسم و آیین های دقیقا طراحی شده عمومی به رضاشاه و مصطفی کمال امکان داد تا هم برای ملت های خود و هم برای جهانیان، قدرت خویش، روابط دوستانه خویش و جایگاه خود در جهان را به نمایش بگذارند. از لحاظ داخلی، این دیدار رسمی برای عموم مردم دو کشور برنامه ریزی و طراحی شده بود، و درست در هنگام استوارترین دوره انجام طرح های ملی گرایانه هردو رهبر به نمایش گذارده می شد و فرصتی بود برای ترکیه و ایران که نمادهای ملی جدید ساخته شده خود را در معرض دید دو ملت خویش قرار دهند.


منبع: استفانی کرونین، دولت و جامعه در زمان رضاشاه، ص 159