در دوران مبارزات انقلابی علیه حکومت پهلوی، زمانی که فعالیت ها و نوشته ها و اظهارات روشنفکران و نویسندگانی چون جلال آل احمد به معضلی برای ساواک تبدیل شد، این سازمان در گزارشی مفصلی که پیرامون سوابق جلال آل احمد تهیه کرده بود نوشته است : « ... این شخص، فردی است زیرک که تا به حال مدرک محکمه پسند و مستندی علیه خود به دست نداده و به علاوه به جهت اینکه نویسنده ای مشهور است دارای معروفیت بوده و دستگیری و تعقیب وی بیش از آن که مفید به فایده ای باشد موجب بروز جنجال تازه و مبنای تحریکات جدیدی از سوی مخالفین قرار می گیرد و در عین حال نمی توان او را به حال خود رها نمود و نسبت به رفتار او بی اعتناء ماند. نظر به اینکه نامبرده انگیزه خود را از همه این اقدامات، فقر و ناراحتی های عمومی در داخل مملکت قلمداد می نماید به نظر این بخش، چنانچه ترتیبی اتخاذ گردد که سریعاً مشارالیه از طریق وزارت آموزش و پرورش به عنوان وابسته فرهنگی به هندوستان منتقل گردد، حاوی دو نتیجه خواهد بود. اول آنکه نامبرده با مشاهده فقر و فاقه فاحش و چشمگیر مردم هندوستان از نزدیک و مقایسه آن با وضع مردم ایران، پی به اشتباهات دیرینه خود برده و متوجه خواهد شد که برخلاف تصور او، مملکت ایران و مردمش در رفاه به سر می برند و در همسایگی این مردم، ملتی زندگی می کنند که از احتیاجات مبرم و اولیه زندگی محرومند. نتیجه دیگر این اقدام این خواهد بود که شخص مورد بحث به فاصله قابل توجهی از محیط ایران دور و مجالی برای ادامه تحریکات و فعالیت های مضره نخواهد داشت...»
منبع:جلال آل احمد به روایت اسناد ساواک ، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی، 1379، ص 165