برخی از مستعمرات سابق حتی پس از کسب استقلال و برقراری دموکراسی، هنوز می‌بایست در درون جوامع خود با تنش‌های نژادی و یا مذهبی برخورد می‌کردند

بسیاری از کشورهای مستعمره بعد از کسب استقلال گرچه از یوغ استعمار رهایی یافتند؛ اما بعد از آن با سیل جدیدی از مشکلات مواجه شدند که عمدتاً ریشه در استعمارگری داشت. از جمله این مشکلات می‌توان به برخوردهای قومی اشاره کرد که بهشی از آن به دلیل مرزبندی‌های اجباری از سوی استعمارگران و عدم توجه به مسائل قومیتی در برخی از کشورها بود.
«برخی از مستعمرات سابق حتی پس از کسب استقلال و برقراری دموکراسی، هنوز می‌بایست در درون جوامع خود با تنش‌های نژادی و یا مذهبی برخورد می‌کردند. همچنین عصر استعمارگری میراثی خشونت‌بار را در تعدادی از کشورهای جدید برجا گذاشت. حل و فصل اختلافات و مناقشات محلی در این کشورها، که اکثراً در عصر استعمار ریشه دارد، دشوار است. چنین مناقشاتی سبب شده که برخی از مستعمرات سابق با همسایگانشان وارد جنگ شوند، چنان که تجاوز عراق به کویت در ۱۹۹۰ نمونه آن است. همین طور، جنگ‌های داخلی و سیاست‌های قتل عام قومی در برخی مستعمرات سابق، به ویژه در آفریقا، به ویرانگری ادامه می‌دهند. یکی از بدترین درگیری‌های داخلی دومین جنگ داخلی در سودان در شمال آفریقا از زمان استقلال آن است؛ که در آن از ۱۹۸۳ تا ۲۰۰۵، تقریبا دو میلیون نفر کشته و چهار میلیون نفر دیگر بی خانمان شده‌اند.»


منبع: دان ناردو، عصر استعمارگری، ترجمه مهدی حقیقت‌خواه، تهران، نشر ققنوس، 1386، ص 229