با اینکه سالها بود که کار جمعی در نقش دموکراسی در این گروهک از بین رفته بود ولی با مرحله اول ازدواج مریم و مسعود رجوی سیستم کار شورایی به طور رسمی از بین رفت.

گروهک تروریستی منافقین در اولین گام برای عضوگیری اقدام به جداسازی آنان از خانواده‌هایشان می‌کرد. در این حین آنچنان در زندگی خصوصی این افراد دخیل بود که قدرت تصمیم گیری و اختیار در همه مسائل خصوصی را از آنان گرفته و این اعضا را تنها به صورت مترسک و برده‌ای برای اهداف سران این فرقه تروریستی بکار می گرفت.
بسیاری از اعضای قدیمی این گروهک معتقدند که از ابتدای دهه هفتاد شمسی این گروهک دیگر یک «سازمان» بنابرآنچه خود می نامید نبود بلکه فرقه ای است دربسته که نه تنها هیچ گونه رای گیری و مشورت در آن جایی ندارد بلکه به شدت ضد انتخابات و نظرخواهی است. تمام مسائل خصوصی و فردی اعضا نظارت می شود و در آنها دخالت صورت می گیرد. پس از به اصطلاح «انقلاب ایدئولوژیک» دیگر دست کسی به مسعود رجوی که در راس فرقه قرار داشت، نمی‌رسید.
با اینکه سالها بود که کار جمعی در نقش دموکراسی در این گروهک از بین رفته بود ولی با مرحله اول ازدواج مریم و مسعود رجوی سیستم کار شورایی به طور رسمی از بین رفت.
دکتر علی اصغر حاج سید جوادی در این باره می نویسد:‌
همه مشغله ذهنی و عقده روانی جامعه و گروه‌های سیاسی در دو مسئله براندازی و جانشینی خلاصه شده است اما جامعه شناسی برای افراد و گروه‌ها در این مسیر است که در براندازی همه به من کمک کنید و درجانشینی همه رهبری و اطاعت مرا بپذیرید. در اینکه من در براندازی از چه سو حرکت می کنم و با کدام قدرت خارجی دست همکاری می دهم، کسی از من چیزی نپرسد و در اینکه در جانشینی برنامه کار و شیوه حکومت کردن من چه خواهد بود، از هم اکنون هیچ کس شک و تردیدی در حرف ها و شعارهای من نداشته باشد. اما به محض اینکه بگویی اصل شعار شما سرشار از مایه های فاشیستی و خودکامگی است، آن وقت فحش و ناسزا و اتهام شروع می شود. یعنی فشار و شدت خشم و کینه عصبی چنان شدید است که انسان باید چشم بسته، بر تمام قبایح اعمال تنها آلترنایو صحه بگذارد و با تحسین و هلهله و حتی حیرت های عارفانه به ستایش آن بپردازد.


منبع: علی اصغر حاج سید جوادی، آوای وحش یا مالیخولیای مهتری، ص 61.