مدرسه علوم سیاسی ابتدا در خانه نصرالله خان سالاری به مدت چهار سال با هفده دانش آموز برپا شد که بر اثر خرابی ساختمان، کلاس ها به نزدیکی بانک شاهنشاهی انتقال یافت و پس از چندی با اعانات دانش آموزان، ساختمانی را در کوچه اتابک بین لاله زار و علاءالدوله خیابان فردوسی) خریدند...

تأسیس مدرسه به سبک غربی در ابتدای دوره مظفری شروع شد، مظفرالدین شاه با هدف انتشار علم و دانش و تربیت جوانان، امنای دولت را تشویق کرد که مدرسه هایی با اسلوب فرنگی تأسیس کنند. طی فرمان ملوکانه شاه ضعیف و بیمار، میرزا حسن رشدیه مدرسه ای به همین نام در تبریز و وزارت امورخارجه نیز مدرسه مخصوص دوستداران سیاست را در تهران تأسیس کرد. این مدرسه را نخستین مدرسه علوم سیاسی در تهران قدیم می شناسند. مدرسه فوق در نیمه شعبان مورخ ۲۸ آذر ۱۲۷۸ خورشیدی به دستور مظفرالدین شاه برای تدریس علوم عالیه برای آتیه ادارات دولتی در چارچوب وزارت امورخارجه تأسیس شد. در واقع می توان گفت این مدرسه پس از مدرسه طب دارالفنون، دومین نهاد علمی بود که در رشته ای تخصصی بنیان نهاده شد. مدرسه علوم سیاسی ابتدا در خانه نصرالله خان سالاری به مدت چهار سال با هفده دانش آموز برپا شد که بر اثر خرابی ساختمان، کلاس ها به نزدیکی بانک شاهنشاهی انتقال یافت و پس از چندی با اعانات دانش آموزان، ساختمانی را در کوچه اتابک بین لاله زار و علاءالدوله خیابان فردوسی) خریدند و کلاس ها در آن محل برگزار شد. عمر این مدرسه بیش از سی سال نبود و سرانجام در سال ۱۳۰۵ از وزارت امورخارجه جدا و به وزارت معارف ملحق و سپس با مدرسه حقوق و اقتصاد ادغام شد. حیات مستقل این مدرسه هنگام تلفیق با مدرسه حقوق از بین رفت و هویت پیشین اش را از دست داد.



منبع: ۱3 حکایت شیرین از طهران - کتاب دوم | حکایت دوم: از مکتبخانه تا دارالفنون ص 31